Σαν σήμερα πριν από 1 χρόνο, δημοσίευσα την πρώτη ανάρτηση στην Κόκκινη Καμέλια!

Σήμερα συμπληρώνεται 1 χρόνος από τις 10 Οκτωβρίου 2017, τη μέρα που ξεκίνησε και επίσημα να υπάρχει αυτό το blog. Σε αυτή την επετειακή ανάρτηση, θα μιλήσω για το πώς ξεκίνησε όλο το ταξίδι, για τις πιο σημαντικές στιγμές αυτού του χρόνου και για μερικές σκέψεις που έχω σχετικά με το blogging.

1) Η προετοιμασία και το βήμα

Από το καλοκαίρι του 2015 σκεφτόμουν να ξεκινήσω το δικό μου blog. Το πήγαινα από αναβολή σε αναβολή, καθώς φοβόμουν την “έκθεση”. Το Γενάρη του 2017 ήμουν καθηλωμένη στο κρεβάτι για 40 μέρες λόγω εγκυμοσύνης υψηλού κινδύνου και εκεί ήταν που αποφάσισα να κάνω το βήμα.

Έκανα απίστευτη έρευνα πάνω σε ό,τι μα ό,τι αφορά το πώς να ξεκινήσει κανείς ένα blog. Λέω σε όλους ότι είχα διαβάσει μέχρι 5 σελίδες των αποτελεσμάτων του Google στην αναζήτηση “how to start a blog”! Τότε έψαχνα μόνο σε αμερικάνικα sites, επειδή (αφελώς) πίστευα ότι δεν υπήρχαν αξιόλογες ελληνικές σελίδες να συμβουλευτώ.

Το όνομα το είχα διαλέξει από καιρό πριν, οπότε ήταν εύκολη η επιλογή του domain. Η ιστορία του πώς διάλεξα το όνομα του blog, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αξίζει να τη διαβάσετε αν δεν την ξέρετε ήδη!

Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο έψαχνα και ετοίμαζα (ενώ στο μεταξύ γέννησα και θήλαζα all day-all night), ώσπου στις 10 Οκτωβρίου δημοσίευσα την πρώτη ανάρτηση. Λίγη ώρα μετά, άφησα ένα σχόλιο στο blog της Τριανταφυλλένιας “Κορίτσι Μάλαμα” (την οποία διάβαζα ήδη κάμποσο καιρό), λέγοντάς της ότι μόλις εκείνη την ημέρα είχα ξεκινήσει το blog μου. Με καλωσόρισε με ενθουσιασμό και από εκεί ήρθαν και οι πρώτες επισκέψεις στη νεοσύστατη Κόκκινη Καμέλια!

Από εκείνη την πρώτη επικοινωνία γεννήθηκε μια πολύ ωραία blogοφιλία, που οδήγησε σε 2 αναρτήσεις-συνεργασίες: μία για την οργάνωση των εγγράφων και μία για το πώς ορίζω την απλότητα. Με την Τριανταφυλλένια έχουμε πολλά κοινά: την πίστη μας, την αγάπη μας για την οικογένεια, για την εκπαίδευση, για την οργάνωση και την απλότητα στη ζωή!

2) Σημαντικές στιγμές

Αυτή η χρονιά είχε σημαντικές στιγμές, που δε θέλω να ξεχάσω!

Το πρώτο newsletter, 6/12/17

Το Παρασκευιάτικο newsletter είναι το μέσο με το οποίο μιλώ πιο “προσωπικά” με τους αναγνώστες του blog και το αγαπώ πολύ. Περιμένω πώς και πώς να το γράψω κάθε εβδομάδα και χαίρομαι όταν παίρνω μηνύματα που μου λένε ότι ανυπομονούν να το λάβουν και να το διαβάσουν! Ελάτε κι εσείς εκεί, για να μαθαίνετε πρώτοι τα behind the scenes και τα νέα που έρχονται στο blog!

Μικρο ονομα

Διευθυνση Email:

Έχω διαβάσει και συμφωνώ με τους Όρους Χρήσης του ιστότοπου

Leave this field empty if you're human:

Guest άρθρα

Το Φεβρουάριο του 2018 άρχισα να εφαρμόζω το guest posting, να δημοσιεύω δηλαδή δικά μου άρθρα σε άλλα blogs. Διαβάστε τα guest άρθρα που έχω δημοσιεύσει στο ηλεκτρονικό περιοδικό A woman’s life.

1) Μαμάδες Αυτά Τα 5 Κριτήρια Επιλογής Παιδιάτρου

2) Η Κούραση Της Μαμάς Που Δε Δουλεύει

3) Παππούδες και παιδιά: Μια ξεχωριστή και υπέροχη σχέση

4) Ταξιδέψτε! Σας κάνει καλό!

Σύντομα η λίστα θα μεγαλώσει και με άλλα άρθρα που ετοιμάζω για άλλες ιστοσελίδες!

6 μήνες blogging: κάτι πιο προσωπικό

Μέχρι τον Απρίλιο, δηλαδή 6 μήνες αφότου ξεκίνησα, δεν είχα βάλει δική μου φωτογραφία στο blog και δεν είχα δημοσιεύσει πολλά προσωπικά πράγματα. Όταν έκλεισα, όμως, τους 6 μήνες, ένιωσα μια μεγαλύτερη άνεση και εκτός από το ότι ανέβασα φωτογραφία στη σελίδα About, έγραψα και τα 60 πράγματα για μένα.

Η συνάντηση των “bloggers του βορρά”, 12/4/17

Λίγες μέρες μετά τη “μισή” επέτειο των 6 μηνών blogging, προσκλήθηκα από την Κάλη του Ανθομέλι στη συνάντηση των bloggers του βορρά.

Ήμουν η νεότερη στο χόμπι και ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα σε παρόμοια μάζωξη, ενώ σχεδόν όλες οι άλλες γνωρίζονταν καιρό. Με έκαναν αμέσως να νιώσω άνετα, συζητήσαμε πάρα πολλά θέματα γύρω από τα blogs μας, εκείνες ως πιο έμπειρες μοιράστηκαν τις συμβουλές τους και περάσαμε υπέροχα! Η πρώτη μου αυτή εμπειρία ήταν εντελώς θετική!

Εκεί γνώρισα και την Κατερίνα Χλωροκώστα και αποφάσισα να διαβάσω τα 2 βιβλία που έχει γράψει, το “Μικρό λευκό κοχύλι” και το “Χάρτινο κύκνο“.

Η γνωριμία με τον Παναγιώτη

Στις 2 Αυγούστου γνωρίστηκα από κοντά με τον Παναγιώτη Σακαλάκη από το inkstory, αφού ζούμε στην ίδια πόλη! Συζητήσαμε τα πάντα γύρω από το blogging και απάντησε πρόθυμα σε όλες τις ερωτήσεις μου, καθώς είναι γνώστης του αντικειμένου!

Η αλλαγή εμφάνισης

Στις 20 Αυγούστου έγινε μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές στο blog, άλλαξε η εμφάνισή του. Ο Παναγιώτης το ανέλαβε και απολαμβάνω το πόσο καλοστημένο και τακτοποιημένο φαίνεται!

3) Τα καλύτερα και τα χειρότερα

Η μέρα με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα ήταν στις 18 Ιουλίου 2017…

…και ήταν η μέρα που δημοσίευσα το Πώς ορίζω την απλότητα στη ζωή μου.

Αμέσως επόμενη έρχεται η 13η Ιουνίου, η μέρα που δημοσίευσα την αμφιλεγόμενη ανάρτηση Πότε θα κάνεις (κι άλλο) παιδί;.

Η κορυφαία δημοσίευση είναι…

…η Κονσερβοποίηση φαγητού: Οδηγίες βήμα – βήμα. Αυτή την ανάρτηση την αγαπάει το Google και έχει οδηγήσει στην Κόκκινη Καμέλια πολύ κόσμο που αναζήτησε κάτι σχετικό!

“Χειρότερη” δημοσίευση είναι:

Η δημοσίευση που φαίνεται ότι δε σας άρεσε τόσο είναι η NaNoWriMo: Μια συγγραφική πρόκληση, και το καταλαβαίνω γιατί αφορά μόνο (επίδοξους) συγγραφείς!

Η δική μου αγαπημένη ανάρτηση…

…είναι εκείνη που μιλάει για τα 5 πράγματα που έμαθα σε 5 χρόνια γάμου. Όταν τη διαβάζω, κάνω μια αναδρομή σε όσα περάσαμε τα 5 αυτά χρόνια με το Γιώργο και μου δημιουργεί ένα ωραίο αίσθημα νοσταλγίας για το πώς τα καταφέραμε ως εδώ!

Δεύτερη αγαπημένη μου είναι οι 5 λόγοι που αγαπώ τα βιβλία, διότι μετά από τους ανθρώπους μου, αγαπώ τα βιβλία μου!

Οι πιο “πιστοί” fans…

…(εκτός από το Γιώργο, που πρόσφατα έβαλε την πινελιά του γράφοντας μια ανάρτηση κι εκείνος) είναι τα αδέρφια μου! Παρακολουθούν όλες τις εξελίξεις realtime στο γκρουπ που έχουμε στο Viber και με ενθαρρύνουν σε ό,τι αποφασίζω!

Όταν μου έγινε μια πρόταση για guest post, ήθελα να αρνηθώ γιατί κουραζόμουν πολύ με τα κορίτσια και δεν είχα χρόνο. Ο μεγάλος μου αδερφός και η αδερφή μου η Θεοδώρα προσφέρθηκαν να κρατάνε τα παιδιά για να προλαβαίνω να γράφω! ❤ Ο αδερφός μου μένει στην Κρήτη, αλλά όπως καταλαβαίνετε ο λόγος του με χόρτασε!!

Πολλά άτομα από τα social media επίσης έχουν δείξει μεγάλη αγάπη στο blog! Η Αλεξάνδρα, η Ελισάβετ, ο Νίκος, η Βάσω, η άλλη Βάσω, η Φρόσω, η Αρετή, η Αγαθή, η Σία, η Ιουλία, η Μίνα και πολλοί άλλοι που τους ξέρω με τα ονόματά τους!

4) Μερικές σκέψεις

Έξω από το καβούκι

Το blogging ήταν μία ευχάριστη έκπληξη για μένα. Μιλάω για όσα αγαπάω και βρίσκω κι άλλους που τα αγαπούν.

Βλέπω πολλές όψεις του ίδιου θέματος ανάλογα με το πώς το παρουσιάζει το άτομο που μιλάει για αυτό. Μητρότητα: κάποιες μάνες τη βλέπουν σαν παράδεισο, κάποιες μιλούν και για τις δυσκολίες της. Εργαζόμενη μαμά: άλλες το επιζητούν και άλλες χαίρονται που μένουν σπίτι.

Το blogging για μένα που είμαι κυρίως στο σπίτι, είναι το παράθυρό μου στην κοινωνία. Είδα ότι δε σκέφτομαι μόνο εγώ κάποια πράγματα όπως τα σκέφτομαι. Είδα ότι κάτι που θεωρώ δεδομένο και αυτονόητο, κάποιος άλλος δεν το θεωρεί. Είδα πράγματα που θα ήθελα να κάνω. Πράγματα που δε θα ήθελα να γίνω ποτέ. Συνήθειες που θα ήθελα να αποκτήσω και άλλες που δε θα ήθελα να έχω ποτέ. Τρόπους που θα ήθελα να υιοθετήσω ως μαμά και άλλους που δε ήθελα να έχω ποτέ στην οικογένειά μου. Θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά you get my point!

Το blogging μού έκανε καλό γιατί μέσα από όλη αυτή την κριτική διαδικασία, με βοήθησε να καταλάβω τι θέλω για τον εαυτό μου. Το μότο του blog με βοήθησε να καταλάβω ότι αυτή είναι η ταυτότητά που θέλω να  διαμορφώσω για τον εαυτό μου: να δίνω αξία σε ό,τι έχει αξία. Το καθρεφτίζω πλέον σε όλες τις πτυχές της ζωής μου!

Άνθρωποι

Το έχω ξαναπεί, μέσω του blogging γνώρισα πολλά και υπέροχα άτομα, όπως οι κοπέλες στη συνάντηση των bloggers και ο Παναγιώτης.

Και άλλα που δυστυχώς επικοινωνούμε μόνο διαδικτυακά ακόμα, αλλά σίγουρα θα βρεθούμε και από κοντά κάποτε! Η Χριστίνα, η Ιωάννα, η Έλενα, η Πόλα, η Κατερίνα, η Μαρίνα, η Αθανασία, η Μιρένα, η Νάντια, η Χαρά, η Σοφία και πολλοί άλλοι που σίγουρα αδικώ τώρα!

Αριθμοί ή, αλλιώς, Ποιότητα vs ποσότητα

Ζούμε στη εποχή των social media, οι αριθμοί είναι παντού γύρω μας. Τα στατιστικά, οι followers, τα likes, τα shares παίζουν διαρκώς μπροστά στα μάτια μας. Αν έχεις blog, αυτό εντείνεται. Από την αρχή δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία να με προβληματίζουν οι αριθμοί. Δε θέλω να υπάρχει πλήθος κόσμου στο blog ή στους λογαριασμούς μου στα social media μόνο και μόνο από τη φιλοδοξία να υπάρχει ένα μεγάλο νούμερο. Ένας αριθμός δε μου λέει τίποτα αν δε μεταφράζεται σε πραγματικό ενδιαφέρον για το περιεχόμενο που προβάλλω.

Αφού ισχυρίζομαι ότι το μυστικό είναι στην απλότητα και θέλω να δίνω αξία σε ό,τι έχει αξία, αυτή η νοοτροπία εφαρμόζεται και σε αυτό το κομμάτι. Έχει περισσότερη σημασία ένας μικρότερος αριθμός που κρύβει πίσω του άτομα που διαβάζουν και νοιάζονται, παρά ένας μεγαλύτερος που είναι όμως κενός, γιατί τα άτομα αυτά δεν ενδιαφέρονται.

Πόσα μοιράζομαι

Αυτό είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στο blogging. Το blogging είναι βασικά το να μοιράζεσαι σκέψεις, απόψεις, τον εαυτό σου. Ξεκίνησα πολύ διστακτικά στην αρχή και έχω ανοιχτεί περισσότερο σιγά σιγά, όμως πάντοτε το κάνω στο βαθμό που δε με κάνει να νιώθω άβολα.

Δε δημοσιεύω φωτογραφίες ούτε και πολλές πληροφορίες για τα παιδιά μου ή για άλλα πρόσωπα της οικογένειάς μου.

Πολλές φορές δεν αναφέρομαι σε φλέγοντα θέματα της ζωής, της επικαιρότητας, της μητρότητας. Κάποια από αυτά βρίσκονται ακόμη υπό διερεύνηση μέσα μου, προσπαθώ να συμφιλιωθώ μαζί τους ή να διαμορφώσω τη στάση μου απέναντί τους. Για άλλα, έχω πολύ ξεκάθαρους λόγους που τα πιστεύω όπως τα πιστεύω, αλλά δεν το βρίσκω σκόπιμο να τοποθετηθώ δημόσια και να τα θέσω υπό κρίση.

Είμαι γενικά άτομο που δεν ανοίγομαι εύκολα για κάποια θέματα, οπότε και το blog μου το αντικατοπτρίζει αυτό. Βέβαια, όλα αυτά είναι διαρκώς μεταβαλλόμενα όσο μεγαλώνω και αλλάζω κι εγώ ως άνθρωπος! Ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει διαφορετικά μέχρι την επόμενη επέτειο!

Έτσι, λοιπόν, πέρασε 1 χρόνος blogging! Ήταν υπέροχος, μου έμαθε πολλά και γέμισε ένα “κενό” στην καθημερινότητά μου!

Σας ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε μαζί μου αυτό το ταξίδι!

Πείτε μου τι σας αρέσει περισσότερο στην Κόκκινη Καμέλια!

Μαρία