Στην “επέτειο” των 6 μηνών blogging, αποφάσισα να γράψω μερικά πράγματα για τον εαυτό μου, ώστε να γνωριστούμε λίγο καλύτερα!
Χθες έκλεισα 6 μήνες blogging! Πέρασαν 6 ολόκληροι μήνες από τη μέρα που πάτησα “Δημοσίευση” στην πρώτη μου ανάρτηση.
Δε θα πω ότι ήταν σαν χθες, γιατί δεν το νιώθω σαν να ήταν χθες… Από τις 10 Οκτωβρίου μέχρι σήμερα, αυτός ο χειμώνας πέρασε πολύ δύσκολα για μένα, με πολλή κούραση, πολλή αϋπνία και πολλές μα πολλές ιώσεις για όλους μας!
Ήταν, όμως, η πρώτη περίοδος της πορείας μου στον κόσμο της μπλογκόσφαιρας και μόνο καλές εμπειρίες έχω αποκομίσει απ’ αυτήν! Έχω μάθει πολλά, έχω ψάξει πολλά και έχω ανοίξει τους ορίζοντές μου σε πεδία που ποτέ δε θα άγγιζα αλλιώς.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το ότι έχω έρθει σε επαφή με υπέροχους ανθρώπους. Όταν το διάβαζα σε άλλα blogs πριν ξεκινήσω το δικό μου, δεν το πίστευα και πολύ και, για να είμαι ειλικρινής, ήμουν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω περισσότερη ψυχρότητα. Διαψεύστηκα πανηγυρικά και πόσο χάρηκα που οι φόβοι μου αποδείχτηκαν άδικοι! Είναι απίστευτο ότι με όσους έχω έρθει σε επαφή, όλοι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα, να βοηθήσουν, να προσεγγίσουν με καλή διάθεση και να μοιραστούν!
Σ’ αυτή τη μισή επέτειο, έχοντας μόνο θετικές “γνωριμίες” στον κόσμο του blogging, σκέφτηκα να γράψω μια πιο προσωπική (εγωκεντρική ίσως ακουστεί, αλλά, είπαμε! δεν παρεξηγεί κανείς χαχα!) ανάρτηση, ώστε να μάθουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο. Θα βρείτε τα βασικά About me στη σελίδα “Ποια είμαι” του blog, αλλά εδώ αποφάσισα να σημειώσω μερικά πιο συγκεκριμένα ενδιαφέροντα πράγματα που με αφορούν.
Συγκέντρωσα, λοιπόν, 60 πληροφορίες για μένα, αυτές που πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρουσες και με περιγράφουν!
Εδώ τις έχω!
- Έχω άλλα 5 αδέρφια, 3 αδερφές και 2 αδερφούς. Είμαι η προτελευταία από τους 6. Όταν ήμουν μικρή, θύμωνα που δεν είχα δικό μου δωμάτιο (νομίζω μου έχει μείνει κάπως απωθημένο αυτό!), ούτε ένα μικρό ιδιωτικό μου χώρο και ευχόμουν να ήμουν μοναχοπαίδι. Τώρα χαίρομαι για τη σχέση που έχω με τ’ αδέρφια μου, γιατί με κάθε ένα απ’ αυτά συνδεόμαστε με άλλο τρόπο, που μου ανοίγει άλλους κόσμους! (Σε αυτή την ανάρτηση, σας συστήνω τα αδέρφια μου!)
- Έχω μεγάλη αγάπη στο μεγάλο μου αδερφό, που με περνάει 5 χρόνια. Μοιάζουμε πάρα πολύ ως χαρακτήρες και καταλαβαίνουμε ο ένας τις σκέψεις του άλλου με έναν απίστευτο τρόπο.
- Αλλά την πιο κοντινή σχέση την είχα πάντα με την αδερφή μου που με περνάει 2 χρόνια και μεγαλώσαμε μαζί. Μου έμαθε όσα θα μου μάθαινε η μαμά μου που δεν προλάβαινε, γιατί δούλευε κι είχε τόσα παιδιά, της έλεγα όλα τα μυστικά μου, τσακωνόμασταν και τσακωνόμαστε ακόμα πολύ! Έγινε κουμπάρα όταν παντρεύτηκα και έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, όπως όλες οι αδερφές που μεγάλωσαν μαζί! (Διαβάστε το guest post που έγραψε η αδερφή μου στην Κόκκινη Καμέλια!)
- Στο σχολείο ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και απουσιολόγος. Ωστόσο, αντίθετα με τη γνώμη πολλών, ποτέ δε θέλησα να γίνω γιατρός ή δικηγόρος! Ήμουν θεωρητική κατεύθυνση και κανείς δεν πίστευε ότι δε δήλωσα καν τη Νομική, αν και είχα 19000 μόρια.
- Από μικρή μου άρεσαν τα αγγλικά και ήθελα να περάσω Αγγλική Φιλολογία. Τελικά, λίγο πριν κάνω το μηχανογραφικό λοξοδρόμησα και δήλωσα Παιδαγωγικό (που έτσι κι αλλιώς ήταν η δεύτερη επιλογή μου). Η σχολή μού άρεσε πολύ, αλλά όταν την τελείωσα, διορισμός δεν ήρθε! Τα αγγλικά εξακολουθώ να τα αγαπώ και κατά καιρούς έχω διδάξει με την επάρκεια του Proficiency που είχα πάρει στην Α’ Λυκείου.
- Οι ξένες γλώσσες γενικότερα μ’ αρέσουν πολύ. Είχα όνειρο να μάθω και ισπανικά και όσο ήμουν φοιτήτρια πήρα το αντίστοιχο Lower των ισπανικών, το Intermedio. Έχω σκουριάσει λίγο τελευταία που δεν τα χρησιμοποιώ και θέλω να ασχοληθώ περισσότερο για να μην τα ξεχάσω!
- Κατά μια αστεία ειρωνεία, πάντα έλεγα ότι το όνομα Γιώργος δε μου αρέσει καθόλου. Μέχρι που γνώρισα ΤΟΝ Γιώργο!
- Η ιστορία τού πώς γνωριστήκαμε είναι από τις αγαπημένες μου και ίσως την αφηγηθώ κάποτε. Με λίγα λόγια μπορώ να πω ότι εγώ ήμουν 20 χρονών κι εκείνος λίγο μεγαλύτερος και “κολλήσαμε” αμέσως, σαν δυο κομμάτια παζλ.
- Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να συγκριθεί με το να είμαστε κάπου με το Γιώργο οι δυο μας.
- Φοράω πάντα τη βέρα μου και ο Γιώργος το ίδιο. Όταν είχαμε αρραβωνιαστεί, τότε που ήμασταν φρέσκοι και δεν έπλενα κατσαρόλες ακόμα, φορούσα και το μονόπετρο, αλλά πλέον το φοράω μόνο σε γιορτές κλπ. Τη βέρα όμως δεν τη βγάζω ποτέ.
- Ο Γιώργος είναι από τη Χαλκίδα, εκεί γνωριστήκαμε και την αγαπώ πολύ αυτή την πόλη. Έχω ζήσει υπέροχες ευτυχισμένες στιγμές εκεί και τη νιώθω δεύτερη πατρίδα μου!
- Και οι 2 εγκυμοσύνες μου, για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά, ήταν δύσκολες.
- Θήλασα με προσπάθεια για μήνες και τις 2 μου κόρες και χαίρομαι που το κατάφερα.
- Είμαι το είδος της μαμάς που δε θέλω απαραίτητα να είμαι μαζί με τα παιδιά μου παντού. Αν ξέρω ότι εκεί που βρίσκονται (στο σχολείο, στη γιαγιά) τα φροντίζουν και είναι καλά, είμαι οκ!
- Ονειρεμένος προορισμός η Σαντορίνη. Δεν πήγαμε εκεί γαμήλιο ταξίδι, αλλά θα τον ψήσω να με πάει κάποια στιγμή!
- Οι 3 πιο ωραίες πόλεις της Ελλάδας που έχω επισκεφτεί είναι το Ρέθυμνο, το Ναύπλιο και η Καστοριά. Με αυτή τη σειρά.
- Όταν πήγα πρώτη φορά στη ζωή μου στην Αθήνα τη βρήκα πανέμορφη. Ήταν Ιούνιος, η πιο ζεστή μέρα του 2007, με 42 βαθμούς στην Ακρόπολη το μεσημέρι 😵, αλλά τη νύχτα που βλέπαμε φωτισμένο τον Παρθενώνα, ξετρελάθηκα. Θυμάμαι ότι πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά μου που δεν ήταν μαζί μας και του είπα “κι εγώ που νόμιζα ότι το Κιλκίς είναι όμορφο!” Χαχαχα!
- Από μέρη του εξωτερικού, έχω ταξιδέψει στο Λονδίνο και στο Τορίνο της Ιταλίας. Δε με συναρπάζει τόσο το να δω κάποια άλλη χώρα, όσο το να επισκεφτώ πολλά ελληνικά νησιά και περιοχές της Ελλάδας.
- Κρυώνω συνεχώς. Γι’ αυτό, μισώ το χειμώνα και λατρεύω το καλοκαίρι.
- Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να τρώω συνέχεια μακαρόνια. Μεγαλώνοντας, αυτό δεν άλλαξε!
- Λατρεύω να τρώω θαλασσινά, αλλά απεχθάνομαι τα ψάρια.
- Give me the chocolate and nobody gets hurt! 😁😂 #chocolateaddict
- Δε συμπαθώ πολύ τα σιροπιαστά γλυκά (αντίθετα με το Γιώργο, που είναι τα αγαπημένα του) και προτιμώ περισσότερο το τιραμισού, το cheese cake και τα συναφή.
- Μικρή ήθελα να είμαι ξανθιά με γαλάζια μάτια. Η φωτογραφία μου σας πείθει ότι είμαι το ακριβώς αντίθετο 😂
- Έχω τρέλα με τα τετράδια και τη γραφική ύλη. ΜΗΝ αγγίξεις τα στιλό μου και κυρίως ΜΗΝ πάρεις κάποιο στα μουλωχτά. I will find you. #stationeryaddict
- Χρησιμοποιώ για όλα ένα μόνο στιλό και πρέπει να τελειώσει το μελάνι του μέχρι τελευταίας σταγόνας, πριν το πετάξω και το αντικαταστήσω με άλλο!
- Από τα 21 μου ως τα 22 μου, παράλληλα με τη σχολή και λίγο πριν παντρευτώ, δούλεψα για 15 μήνες σε τηλεφωνικό κέντρο. Ήταν πολύ κουραστική και ψυχοφθόρα δουλειά κι εγώ ήμουν μικρή και άμαθη στο να διαχειρίζομαι καταστάσεις. Την ήθελα, όμως, πολύ και την κυνήγησα κι ας μου ήρθε κατάμουτρα η δυσκολία. Πολλή κούραση, πολλή ένταση, πολύ λίγα λεφτά, αλλά εμπειρίες ζωής και γνωριμίες με συναδέλφους που ακόμα κρατάμε επαφή.
- Διάβασα όλη την ελληνική μυθολογία το καλοκαίρι από Β’ προς Γ’ Δημοτικού.
- Μου αρέσουν πολύ τα σταυρόλεξα και λύνω μανιωδώς από τη ΣΤ’ Δημοτικού! Μάλιστα, όταν πήγαινα Β’ και Γ’ Γυμνασίου πήρα μέρος και τις 2 χρονιές στον 1ο και 2ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Σταυρόλεξου αντίστοιχα. Κέρδισα το 1ο Βραβείο και τις 2 φορές, το οποίο ήταν ένα laptop. Έτσι απέκτησα 2 laptop σε 2 χρόνια!
- Φόρεσα γυαλιά μυωπίας σχετικά μεγάλη, στη Β’ Γυμνασίου.
- Όταν ήμουν μικρή, για λόγους που κανείς δεν ξέρει, αναφερόμουν στις 2 γιαγιάδες μου αποκαλώντας τες “Πράσινη” τη μία και “Κόκκινη” την άλλη. Η Κόκκινη ήταν αυτή που αγαπούσα περισσότερο. Ήμουν πολύ μικρή και δεν το θυμάμαι, μου το αφηγείται η μαμά μου και τα μεγάλα μου αδέρφια και έτσι δεν μπορώ και να θυμηθώ και την εξήγηση πίσω απ’ αυτό. Εικάζω ότι το κόκκινο ήταν το αγαπημένο μου χρώμα και από κει το εμπνεύστηκα!
- Ήμουν πολύ μα πολύ φλύαρη ως παιδί, αλλά μεγαλώνοντας (και έχοντας ξελιγωθεί στο τηλεφωνικό κέντρο να μιλάω 6ωρα ασταμάτητα) άλλαξα και μιλάω αισθητά λιγότερο.
- Ως γνήσια βιβλιοφάγος, δεν μπορώ να δώσω μόνο μία απάντηση στην ερώτηση “Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;” (Διαβάστε επίσης για ποιους 5 λόγους αγαπώ τα βιβλία!)
- Δεν έχω μετακομίσει ποτέ (με εξαίρεση το φοιτητόσπιτο και το τωρινό μας σπίτι όταν παντρευτήκαμε).
- Μου αρέσουν πολύ τα προσωποποιημένα αντικείμενα με το όνομα γραμμένο πάνω, τα αρχικά, κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ατόμου.
- Βλέπω ακόμα με πολλή χαρά παιδικές ταινίες της Disney. Με τα αδέρφια μου έχουμε μερικές αγαπημένες από παλιότερα, από τις οποίες ακόμα χρησιμοποιούμε μεταξύ μας ατάκες.
- Είμαι αντικαπνίστρια.
- Είμαι εσωστρεφής και συνήθως προτιμώ να μένω σπίτι απ’ το να βγαίνω. Μέχρι πριν από λίγο καιρό νόμιζα ότι είμαι παράξενη, αντικοινωνική, αγοραφοβική, μισάνθρωπος, κάτι τέτοιο. Μετά διάβασα στο ίντερνετ ότι οι εσωστρεφείς άνθρωποι γεμίζουν τις μπαταρίες τους καλύτερα μένοντας μόνοι, παρά έχοντας παρέα και αυτό είναι στοιχείο του χαρακτήρα. Και χαλάρωσα κάπως.
- Λατρεύω το ταξίδι με το αεροπλάνο. Γι’ αυτό στην ερώτηση “θα ήθελες να είσαι αόρατος ή να πετάς;” απαντάω πάντα το δεύτερο.
- Ο οργανισμός μου είναι προγραμματισμένος να μην ξυπνάει νωρίς. Λειτουργώ πολύ καλύτερα το απόγευμα και το βράδυ. Δύσκολη η ζωή της μάνας!
- Μισώ τη γυμναστική. Πιστεύω ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το κατάλληλο πρόγραμμα, το κατάλληλο είδος, ο κατάλληλος γυμναστής, το κατάλληλο κάτι για μένα, αλλά ακόμα δεν το έχω βρει.
- Δεν περπατάω ξυπόλυτη χωρίς παντόφλες ούτε 5 βήματα ΠΟΤΕ, χειμώνα-καλοκαίρι.
- Για τα προβλήματά μου, τα σοβαρά προβλήματα, μιλάω πολύ δύσκολα και σε πολύ λίγα άτομα.
- Ο πιο αγαπημένος μου καθηγητής από το σχολείο είναι ο φιλόλογος που μας έκανε Ιστορία κατεύθυνσης στη Γ’ Λυκείου.
- Δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου ούτε ένα επεισόδιο Game of Thrones. Δεν ξέρω την πλοκή, δεν ξέρω τους χαρακτήρες, δεν ξέρω τίποτα.
- Θα το πω: Δε μου αρέσει το βιβλίο “Ο μικρός πρίγκιπας” και ποτέ δεν κατάλαβα τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί. Το βρίσκω εξαιρετικά απλοϊκό και ανούσιο, ενώ υπάρχουν άλλα παιδικά βιβλία που τα βρίσκω πολύ πιο ουσιώδη, με πλούσιο περιεχόμενο και αξίζουν περισσότερο.
- Πήρα το δίπλωμα οδήγησης όταν ήμουν 19 χρονών και μου αρέσει πάρα πολύ να οδηγώ.
- Μισώ τις δουλειές του σπιτιού. Ειδικά το σιδέρωμα. Κακό πράγμα για νοικοκυρά και μάνα, αλλά να, συμβαίνει!
- Από πατατάκια, η αγαπημένη μου γεύση είναι η ρίγανη. (ΓΙΩΡΓΟ! ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΑΛΑΤΙ!)
- Δεν είμαι διάσημη για την υπομονή μου…
- Μισώ τη λέξη “καφεδάκι”. Δεν έχω κάποια καλή εξήγηση γι’ αυτό.
- Χτύπησα και έκανα πρώτη φορά ράμματα στη ζωή μου πριν από ενάμιση χρόνο (όντας έγκυος κιόλας): σπάζοντας ένα πιάτο στην κουζίνα έκοψα το δάχτυλό μου. Φοβόμουν ΠΑΡΑ πολύ και όταν μου είπαν στο νοσοκομείο ότι χρειάζονται ράμματα , έτρεμα σαν το ψάρι! Μου λέει ο γιατρός στα επείγοντα “καλέ, πόσο χρονών είσαι και φοβάσαι;” Του λέω “25, αλλά αν ήμουν 5 θα φοβόμουν λιγότερο!”
- Τα 3 χειρότερα πράγματα που έχω ζήσει είναι οι κρίσεις πανικού, οι κρίσεις ημικρανίας και η υπερέμεση κύησης που είχα στην πρώτη μου εγκυμοσύνη. Έχουν και τα 3 ένα κοινό: το ότι δεν μπορώ να ελέγξω το σώμα μου.
- Κάποιες φορές είμαι grammar nazi. Ο μπαμπάς μου κι αν είναι grammar nazi (συνταξιούχος δάσκαλος με μεγάλη αγάπη στ’ αρχαία και στην ετυμολογία και την ορθογραφία), αλλά μου το μετέδωσε φαίνεται! Μου αρέσουν κι εμένα πολύ τα αρχαία γιατί με βοηθούν να καταλάβω πώς λειτουργεί η νέα ελληνική.
- Το ύψος μου είναι 1,67 αν μετριέμαι σωστά.
- Το να συμπληρώνω ερωτηματολόγια και έρευνες μού προκαλεί μια παράξενη ικανοποίηση! Αν κάνετε κάποια έρευνα, ψάχνετε πληθυσμό και πληρώ τα κριτήρια του target group σας, μη διστάσετε να μου τη στείλετε για να τη συμπληρώσω! Θα πετάξω απ’ τη χαρά μου!
- Μου αρέσει να φοράω φουλάρια.
- Τα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη είναι η περίοδος που νοσταλγώ περισσότερο! Αντιθέτως τα μαθητικά όχι τόσο, γιατί δεν είχα περάσει και τόσο καλά.
- Μη με αποκαλέσεις “κοπελιά”. Απλώς μην το κάνεις!
- Και τέλος… άρχισα να έχω πιο στενή σχέση με τη μαμά μου από τότε που έγινα κι εγώ μαμά. Είναι αυτό που λένε “όταν κάνεις παιδιά θα καταλάβεις!”
Αυτά είναι τα 60 ενδιαφέροντα πράγματα που σκέφτηκα ότι αξίζει να μοιραστώ μαζί σας! Πείτε μου αν έχουμε κοινά στοιχεία! Γράψτε κι εσείς στα σχόλια 3 πράγματα για σας, για να σας γνωρίσω κι εγώ λίγο καλύτερα!
Μαρία
Πάντα αναρωτιόμουν, αν είμαι η μοναδική που δεν της αρέσει ο μικρός πρίγκιπας… Επίτελους να και κάποιος που με καταλαβαίνει…Επίσης , όταν με φωνάζουν κοπελιά και ιδιαιτέρως κοριτσάκια γύρω στα είκοσι (είμαι 46) ανάβουν όλα μου τα λαμπάκια.. Και τέλος, με καλύπτεις για την τρέλα με τα τετράδια και την γραφική ύλη. Δεν χορταίνω να αγοράζω μολύβια και σημειωματάρια!!
Φιλιά
Μαρία
Γεια σου, συνονόματη και σ’ ευχαριστώ πολύ που συμφωνείς μαζί μου! Μα “κοπελιά”; Δεν έχω χειρότερο!
Συμφωνώ για το μικρό πρίγκιπα και για τις παντόφλες!!! Χάρηκα που σε γνώρισα λίγο καλύτερα, συνάδελφε!!!
Ευχαριστώ, Τραινταφυλλένια μου! Εύχομαι σύντομα κι από κοντά!!
Χαίρομαι που σε έμαθα λίγο καλύτερα, ήταν απολαυστική η ανάρτησή σου! Συμφωνώ για το Ρέθυμνο και Ναύπλιο, τα έχω λατρέψει αυτά τα μέρη (Καστοριά δεν έχω πάει :p)! Κι εγώ εσωστρεφής είμαι πάντως, δεν τρέχει τίποτα κακό με εμάς απλά είμαστε διαφορετικοί!
Εύχομαι να κλείσεις πολλούς ακόμα μήνες και χρόνια σε αυτόν τον χώρο!!
Ευχαριστώ, Ρία! Η Καστοριά έχει ορεινή ομορφιά, διαφορετική από το Ρέθυμνο και το Ναύπλιο! Για την εσωστρέφεια ένιωθα τύψεις για χρόνια αλλά αυτή η ευλογημένη εφεύρεση του ανθρώπου που λέγεται ίντερνετ, μου έμαθε 5 πράγματα και χαλάρωσα! Χαίρομαι που βρήκες την ανάρτηση ενδιαφέρουσα!!
Είμαι από την Χαλκίδα,λατρεύω το Ρέθυμνο,Ναυπλιο και Καστοριά,λατρευω την σοκολάτα,τον καφέ,(αλήθεια εσύ τι προτιμάς?)λατρεύω τα βιβλία,το καλοκαίρι και δεν περπατάω ποτέ ξυπόλητη. Αγαπάω τον Μικρό Πρίγκιπα,ηταν το αγαπημένο βιβλίο της κολλητης μου που “έφυγε” στις 6 Γενάρη φέτος.
Να τα εκατοστησεις στην bloggοσφαιρα.
Κι εγώ τον αγαπάω τον καφέ, το παρέλειψα! Έχουμε τόσα κοινά, Ολυμπία! Πολλά κοινά!
Λυπάμαι πολύ για τη φίλη σου… έχεις το βιβλίο να σου τη θυμίζει πάντα..
Γεια σου Μαρία! Ναιιι κι εγώ χαίρομαι που σε έμαθα καλύτερα! Πάνω απ’ολα χαίρομαι γιατί έκανες την υπερβασή σου με αυτό το ποστ, και όπως βλέπεις, μόνο καλό προκύπτει όταν ανοίγεσαι λίγο 🙂
Συμπάσχω με το κρυο και τις παντόφλες!!! Ούτε βήμα!
Εσωστρεφή δε με λές, αλλά έχω κι εγώ τις ώρες μου 😉 Ε
Εννοείται ότι κι εγώ δεν αλλάζω τα φοιτητικά χρόνια (στη Θεσσαλονίκη επίσης) με τίποτα, σε αντίθεση με τα μαθητικά (πφφφ…. Καρβέλα μας δουλεύεις;;)
Να τα εκατοστήσεις λοιπόν!!!
Χαχαχα έλα ντε! Άκου κει τα μαθητικά τα χρόνια! Δεν έζησε φοιτητής στη Σαλονίκη ο άνθρωπος, γι’ αυτό!!
Πραγματικά μετά την κουβέντα μας άρχισα να το σκέφτομαι περισσότερο και τελικά είδα ότι βρίσκει θετική ανταπόκριση! Κάτσε μην πάρω φόρα και τα πω όλα στην επόμενη χαχαχαχαχχαχ!
Άντε και στα δικά σου, να τα εκατοστήσουμε στην μπλογκόσφαιρα!
Αν και δεν σε ξέρω και σήμερα σε ανακάλυψα, σε απόλαυσα πραγματικά!! Και βρήκα και πολλά κοινά, όπως αυτό με το στυλό.. χεχε καλή συνέχεια. Γράφεις πολύ ωραία!
Γεια σου, Μαρία! Καλώς ήρθες! Χαίρομαι που μοιάζουμε!
Άλλη μια #stationaryaddict εθισμένη στη σοκολάτα εδώ! Λατρεύω τα βιβλία οπότε ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα ποιο είναι το αγαπημένο μου, δεν θα πάρεις!
Λατρεύω τη Σαντορίνη! Θεωρώ ότι είναι ένα μαγικό μέρος με εκπληκτική ενέργεια, το νιώθεις άλλωστε μόλις πατήσεις το πόδι σου στο νησί. Σου εύχομαι να καταφέρεις φέτος να το επισκεφτείς.
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τόσα πράγματα μαζί μας, σου εύχομαι να γιορτάζεις πολλές, πολλές blog anniversaries!
Πολλά κοινά και με εσένα, Ιωάννα! Τι ωραία! Μακάρι να πάμε σύντομα στη Σαντορίνη! Καημο το έχω!!
Ευχαριστώ για την ευχή! Βλέπω θετική ανταπόκριση σε κάθε βήμα μου και αυτό μου δίνει λόγους να συνεχίσω!
Αχ! Ναι ξέχασα κι εγώ την Σαντορίνη! Ονειρεμένο μέρος,ή το αγαπάς ή το μισείς. Εγώ το λατρευω,προ κρισης πηγαίναμε δύο τρεις μέρες με τον άντρα μου κάθε καλοκαίρι. Έχω να πάω από το 2011,ειλικρινα σου εύχομαι να τα καταφέρεις να πας.
Μακάρι, Ολυμπία! Φέτος που τα κορίτσια είναι μικρά, το βλέπω λίγο δύσκολο, αλλά στο μέλλον πιστεύω ότι θα γίνει σίγουρα!!
Μαρία μου, εύχομαι να γιορτάσεις πολλές ακόμα επετείους στη blogόσφαιρα και να έχεις πάντα την ίδια θετική διάθεση γι’ αυτή.
Ομολογώ πως έχουμε πολλά κοινά. Για παράδειγμα κι εγώ λατρεύω τη σοκολάτα και τα παπατάκια με ρίγανη. Λατρεύω επίσης τη γραφική ύλη και πάντα αισθάνομαι ότι κάτι χρειάζομαι (που δε χρειάζομαι) και παίρνω κάτι ακόμα.
Να ‘σαι πάντα καλά και να χαίρεσαι την όμορφη οικογένεια σου.
Στέλνω ευχές και φιλιά για ένα όμορφο Σ-κ 🙂
Πολλές ομοιότητες και με σένα, Μαρίνα! Ευχαριστώ! Πιστεύω ότι θα μείνω πολύ καιρό εδώ στον κόσμο του blogging!
Αυτή είναι λοιπόν η Κόκκινη Καμέλια!Χάρηκα πολύ, Μαρία!Εγώ είμαι η Φρόσω.Πολλά τα κοινά μας, έχω να σου πω,αν μου επιτρέπεις…Μπορώ, λοιπόν,να πάρω το Ν.4 αυτολεξεί και να το βάλω στο βιογραφικό μου, μπορώ να πάρω επίσης το Ν.5 και το μόνο που θ’αλλάξω στην τελευταίας στιγμής αλλαγή είναι ότι εγώ έβαλα το ΦΠΨ.Δε σε πειράζει που θα πάρω και το Ν.6 σου και θ’αλλάξω απλώς τα ισπανικά σε ιταλικά.Α!Κι ο μπαμπάς μου είναι συνταξιούχος δάσκαλος (κι η μαμά μου), έχω 2 πολυαγαπημένες αδερφές,και με τη μια,τη μεγαλύτερη -13 μήνες,εμείς,διαφορά-μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε μαζί, καταλαβαίνεις δέσιμο…
Δως μου,για να μη σε κουράζω άλλο,και τα Ν.14,22,23,25,30,36,40,43,46,54 και τελειώσαμε!Α! Να μην ξεχάσω…Γαμήλιο εμείς πήγαμε στη Σαντορίνη -το μακρινό 2004,τις μέρες του Euro-και σας εύχομαι να πάτε κι εσείς σύντομα! Γλυκιά Καμέλια,σου εύχομαι,τέλος, γι’αυτό εδώ -αλλά και για το πραγματικό “σπιτάκι” σου-να κάνεις πολλά όνειρα και σχέδια,και γεμάτη δημιουργικότητα και όρεξη και αντοχή να τα κάνεις πραγματικότητα!Με εκτίμηση,Φρόσω Μ.
Ω Φρόσω! Τι χαρά πήρα με το σχόλιό σου! Νομίζω ότι υπήρξαμε αδελφές ψυχές σε μια άλλη ζωή χαχαχα! Τόσα κοινά μαζί μου δεν έχω βρει άλλο άτομο να έχει! Όταν καταφέρω να πάμε και στη Σαντορίνη, νομίζω θα αγγίζουμε ποσοστά 100%!
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου! Είπες ό,τι ακριβώς επιδιώκω να κάνω! 🙂
Πραγματικά δεν ξέρω πως την είχα χάσει εγώ αυτή σου την ανάρτηση, καθώς είμαι φανατική αναγνώστριά σου! Δεν μπορείς να φανταστείς σε πόσα πράγματα μοιάζουμε Μαρία μου! Νομίζω ότι θα δανειστώ την ιδέα αυτού του post αλλά δεν ξέρω αν θα καταφέρω να βρω 60 πράγματα να γράψω….χα χα χα!
Πάντως σαν κόρη δασκάλας, και γενικά παιδί που μεγάλωσε μέσα στους δασκάλους (και παρ’όλα αυτά δεν έμαθα ποτέ σωστή ορθογραφία μέχρι τα 20 που άρχισα να δουλεύει), έχω το κακό συνήθειο να διορθώνω των κόσμο όταν ακούω κάτι λάθος….και αυτό που μου δίνει στα νεύρα είναι ότι εδώ στην Κρήτη λένε πάντα και όλοι “οι ανθρΏποι” γκρρρρρρρρ
Ω Μαρίνα, σε νιώθω! Μια φορά grammar nazi, για πάντα grammar nazi χαχαχα!
Να την πάρεις την ιδέα! Μπορεί να χρειαστείς κάμποσο χρόνο μέχρι να βρεις τα 60 πράγματα, αλλά στο τέλος θα σου αρέσει πιστεύω!
Pingback: Πώς θα οργανώσεις σωστά τη βαλίτσα - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Guest post: "Οι δυσκολίες της ζωής" - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Πώς περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου στο σπίτι - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Γνωρίστε τ' αδέρφια μου! - Η Κόκκινη Καμέλια
Mάρια, πάντα χαίρομαι να διαβάζω τέτοιες αναρτήσεις! Καλώς σε γνωρίζω καλύτερα, λοιπόν!
Συμπάσχω μαζί σου απόλυτα στα περί κρύου & γυμναστικής και ταυτίζομαι & στο… στυλό μέχρι τέλους & στο ότι δεν έχω ιδέα από Game of Thrones και λοιπές σχετικές (&άσχετες) σειρές & στο ότι τρελαίνομαι να συμπληρώνω ερωτηματολόγια & να λύνω σταυρόλεξα! Άσε που ως φοιτήτρια έχω εργαστεί επί 2χρόνια στα τηλεφωνικά κέντρα του πρ ΟΤΕ (131 & 134) ως τηλεφωνήτρια και σε καταλαβαίνω πλήρως! Επίσης, δεν μπορώ με τίποτα να συνηθίσω τα πρωϊνά ξυπνήματα ούτε τις δουλειές του σπιτιού, μα αυτά είναι αναγκαία κακά πλέον στη ζωή μας…
Διαφέρουμε, όμως και σε αρκετά, με πιο σημαντικό (λέμε τώρα!) ότι εγώ & τις κατσαρόλες φορώντας το μονόπετρο τις πλένω, χαχαχα!!!
Τις δικές μου 60 αποκαλύψεις, αν θέλεις να με γνωρίσεις λίγο περισσότερο, έγραψα πριν 2,5 χρόνια εδώ http://www.mamadoistories.gr/2016/09/59-syn-1-pragata-gia-emena-viral.html
Σε φιλώ γλυκά, σμουτςςςς!
Λουλουδάκι είσαι γι άλλη μια φορά πηγαία κι αυθόρμητη! Πλούσιος ο κόσμος σου, πολύ! Δεν έχω έρθει ποτέ στο Κιλκίς… αφού είναι τόσο ωραίο πρέπει να το κανονίσω!
Είναι ωραίο να βλέπεις κάποιον να μιλάει για τον εαυτό του τελικά!
Σε ευχαριστώ Νάντια μου! Σαν την Αθήνα δεν είναι με τίποτα, αλλά είναι ήσυχο και καλό για οικογένεια!
Βρέθηκα σε αυτό σου το ποστ, αφότου είχα διαβάσει το πιο πρόσφατο για τους μαμαδοκαβγάδες του ίντερνετ. Κι αυτό γιατί κατάλαβα ότι με αυτόν τον άνθρωπο μάλλον έχω πολλά κοινά. Και δεν είχα κάνει λάθος! Χαίρομαι λοιπόν που σε γνωρίζω, Μαρία! Καλή συνέχεια στο blog σου, το οποίο σίγουρα θα επισκέπτομαι συχνά στο εξής!
Γεια σου, Ελένη, και καλώς ήρθες! Σε ευχαριστώ τόσο πολύ και που πέρασες και για τα ωραία λόγια σου! Θα τα λέμε λοιπόν!
Χαίρομαι που σε γνωρίζω καλύτερα μέσω των άρθρων σου Μαρία! Keep blogging!
Σε ευχαριστώ!
Χαίρομαι και εγώ με τη σειρά μου που σε γνωρίζω καλύτερα…αν και είναι νέα φαν σου…
Εγώ ένα από αυτά τα 60 πράγματα για εσένα που διάβασα ..συγκράτησα ιδιαίτερα..γιατί και σε εμένα συνέβη..έκανα και εγώ πρώτη φορά ράμματα στο δάχτυλο μου και ήμουν έγκυος για την ακρίβεια 2 ημέρες πριν γεννήσω ..το έκοψα από ένα σπασμένο πλακάκι που είχα στην αποθήκη .. άσε ..και μου το έγραψε η γυναικολόγος μου..για να μην πάω στο νοσοκομείο στην κατάσταση μου..με τόσες ιώσεις και ταλαιπωρία.. καλή συνέχεια σου εύχομαι θα είμαστε σε επικοινωνία μου αρέσουν πολύ όλα όσα λες – γράφεις..κάνε και άλλα βίντεο στο YouTube..
Κοίτα να δεις σύμπτωση, Στεφανία, με το κόψιμο και τα ράμματα! Ούτε συμφωνημένο να το είχαμε! Σε ευχαριστώ πολύ για τα ενθαρρυντικά λόγια σου! Θα το βάλω στο πρόγραμμα στο επόμενο διάστημα να έχω περισσότερο περιεχόμενο και στο YouTube! Welcome on board!
Και εγώ σε ευχαριστώ!!! Περιμένω πως και πώς!!!
Επίσης επειδή όπως έχεις πει και εσύ ότι έχεις αναφερθεί αρκετές φορές στο bullet journal …να ξέρεις ότι ήδη το έχω ξεκινήσει να το φτιάχνω..
Και επιπλέον επειδή είσαι της θεωρητικής περισσότερο θα ήθελα να μου αναλύσεις -πεί σε ένα άρθρο σου ή σε ένα βίντεο σου..
Πώς να κρατάμε σημειώσεις σωστά ..από ένα βιβλίο ή μάλλον πιο συγκεκριμένα..πως να μαθαίνουμε ένα θεωρητικό μάθημα..για να σου δώσω καλύτερα να καταλάβεις..σε λίγους μήνες θα δώσω πιστοποίηση..σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης και έχει πάρα πολλές ερωτήσεις θεωρητικού περιεχομένου..που εγώ της πρακτικής..δεν μπορώ δεν το έχω ..με την αποστήθηση..
Συγνώμη για το κατεβατό..φιλιά πολλά ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!
Ω σε ευχαριστώ για την ιδέα, Στεφανία! Θα το μελετήσω!
Καλησπέρα Μαρία! Να σε ρωτήσω κάτι; Ποιό λογισμικό χρησιμοποιείς για να φτιάξεις το μπλογκ σου; Επίσης, σου ζητάει κάποια συνδρομή; Μια μικρή παρατήρηση επίσης: Από τον υπολογιστή δυστυχώς δεν φαίνεται καλά το κουτάκι με το τσεκάρισμα του απορρήτου πριν δημοσιεύσει κάποιος ένα σχόλιο!