Ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω τ’ αδέρφια μου, για τα οποία μιλάω τόσο συχνά!
Νομίζω ότι μετά από 1 χρόνο blogging και μετά τις αμέτρητες φορές που έχω αναφερθεί στα αδέρφια μου, ήρθε η ώρα να σας τα συστήσω για να ξέρετε κι εσείς ποιοι είναι!
Πριν γράψω αυτή την ανάρτηση, πήρα την άδειά τους για να μιλήσω γι’ αυτούς, γιατί… έτσι είμαστε εμείς, ευγενικοί! 😊
Λοιπόν, όπως ίσως ξέρετε, είμαστε 6 αδέρφια, 4 κορίτσια και 2 αγόρια. Εγώ είμαι η προτελευταία στη σειρά.
Κυρίες και κύριοι, τα αδέρφια μου!
Μέλος 1ο: Η μεγάλη αδερφή
Είναι 10 χρόνια μεγαλύτερή μου και είναι η “μεγάλη αδερφή” σε όλα! Έχει τη λύση για κάθε πρόβλημα και ξέρει κάθε life hack που θα σε σώσει! Εκείνη μου μίλησε πρώτη για την κονσερβοποίηση φαγητού, η οποία τόσο αγαπήθηκε εδώ στο blog! Έχει 3 παιδιά και είναι η σούπερ μαμά που τα κάνει όλα: δικό της ψωμί, τσουρέκι, παγωτό, γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες, νηστίσιμα σνακ για το σχολείο, τα πάντα! Ξέρει να πλέκει και είναι master στην οργάνωση με τις δουλειές του σπιτιού! Όταν κάποιος δεν ξέρει κάτι και ρωτάει τον άλλον, είναι πιθανόν να πάρει την απάντηση “η Βέτα θα ξέρει!”
Μέλος 2ο: Η 2η αδερφή
Η Ελένη είναι δασκάλα, έχει 2 παιδιά και ζει στη Χαλκίδα. Έτσι πήγα διακοπές εκεί πριν από 7 χρόνια και μου γνώρισε το Γιώργο, που τον ήξερε από πριν και πίστευε ότι ταιριάζουμε! (Ωραία ιστορία, ίσως την αφηγηθώ κάποτε!) Το διδασκαλικό ένστικτο το είχε από πάντα φαίνεται: πριν πάω στο δημοτικό με έβαλε κάτω και μου έμαθε να διαβάζω. Πίστευε ότι είναι κρίμα να έχουμε τόσα βιβλία στο σπίτι και να μην μπορώ να τα απολαύσω! Είχε δίκιο, από τότε δεν ξεκόλλησα από τα βιβλία ποτέ! Γράφει κι εκείνη κείμενα όπως κι εγώ. Μερικά από τα γραπτά της τα έχω πραγματικά θαυμάσει και “ζηλέψει” ως συγγραφέας! Πιστεύω ότι θα κάνει μεγάλα πράγματα με τη συγγραφή, γιατί το αξίζει!
Μέλος 3ο: Ο Big Brother
Ο Χριστόδουλος είναι 5 χρόνια μεγαλύτερός μου και όλοι ξέρουν ότι είναι ο αγαπημένος μου. Δεν υπάρχει κανένας άλλος άνθρωπος στον κόσμο που να μοιάζουμε τόσο πολύ και να διαβάζει τη σκέψη μου τόσο καθαρά. Μπορεί να μη μιλάω για κάποια πράγματα, αλλά ξέρει τι σκέφτομαι γι’ αυτά, επειδή έτσι ακριβώς τα σκέφτεται κι εκείνος! Μπορούμε να συνεννοηθούμε με δυο κουβέντες, αλλά και να μιλάμε με τις ώρες για όσα μας προβληματίζουν. Πριν βρούμε τους συντρόφους μας, λέγαμε ότι αν γεράσουμε και μείνουμε “μπακούρια”, θα βρούμε ένα σπίτι μαζί και θα περνάμε τέλεια 😆! Είναι παντρεμένος εδώ και 1 χρόνο και, δυστυχώς, η επιθυμία μας να ζούμε κοντά δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα! Είναι αναπληρωτής φιλόλογος και έχει καταντήσει νομάς… κάθε χρόνο σε άλλη πόλη…
Μέλος 4ο: Η 3η αδερφή
Η κολλητή που με περνάει 2 χρόνια, μεγαλώσαμε μαζί και μου έλεγε όσα δεν προλάβαινε να μου πει η μαμά μου! Είναι μουσικός, η καλλιτέχνης της οικογένειας, και παίζει φλάουτο! Όταν ήμασταν φοιτήτριες στη Θεσσαλονίκη, της είχα υποσχεθεί ότι στα 4 χρόνια που θα ήμουν εκεί, δε θα έχανα ούτε μία από τις συναυλίες της και χαίρομαι τόσο πολύ που τήρησα την υπόσχεσή μου! Ακόμα και στις πρόβες πήγαινα! Είμαστε διαφορετικές όσο η μέρα με τη νύχτα, τσακωνόμαστε πολύ, αλλά είμαστε οι αδερφές-φίλες που δε χωρίζουν! Παντρεύτηκε πρόσφατα και μέχρι στιγμής είμαστε τα 2 μοναδικά αδέρφια που ζούμε κοντά. (Διαβάστε το guest post που έγραψε η Θεοδώρα για την Κόκκινη Καμέλια!)
Μέλος 5ο: Εγώ
…με προσπερνάω όμως, αφού με ξέρετε! Αν δε με ξέρετε, μάθετέ με εδώ και μάθετε ακόμα 60 πράγματα για μένα!
Μέλος 6ο: Ο “μικρός”
…ο οποίος καθόλου μικρός δεν είναι πλέον, καθώς μου ρίχνει περίπου 15 πόντους ύψος και είναι γυμνασμένος. Αλλά επειδή είναι το μοναδικό μικρότερο παιδί από μένα, εγώ επιμένω να τον φωνάζω “μικρέ” κι όλοι γελάνε! Όταν είχαμε μείνει στο πατρικό μόνο οι δυο μας ως μαθητές, ενώ οι μεγαλύτεροι είχαν παντρευτεί ή σπούδαζαν, είπαμε να πάρει ο καθένας πλέον το δικό του δωμάτιο από τα δύο διαθέσιμα του σπιτιού. Το τηρήσαμε, όμως, μόνο για μία βδομάδα, γιατί μας έλειπε η συντροφιά του άλλου και ξαναγυρίσαμε να κοιμόμαστε στο ίδιο! Σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη και είναι ο τύπος ανθρώπου που μπορεί να έχεις να του μιλήσεις κάνα χρόνο, αλλά αν τον πάρεις τηλέφωνο μες στη μαύρη νύχτα και του πεις “Νικόδημε, είμαι στο τάδε μέρος και πρέπει να πάρεις τώρα ταξί να έρθεις να με μαζέψεις”, θα το κάνει!
Η σχέση μας
Εκτός από το πώς μας δίδαξαν οι γονείς μας να είμαστε μεταξύ μας, πιστεύω ότι έπαιζε μεγάλο ρόλο το ότι μοιραζόμασταν τον προσωπικό μας χώρο στο σπίτι. Όταν υπάρχουν πολλά παιδιά, υπάρχει δυσκολία όταν θέλεις να μείνεις λίγο μόνος! Μεγαλώσαμε σε διαμέρισμα και προφανώς δεν είχαμε 6 διαφορετικά δωμάτια για τον καθένα μας. Σε σπίτι με 3 κρεβατοκάμαρες, εκ των οποίων η μία ήταν των γονιών, μοιραζόμασταν ένα δωμάτιο οι 4 μικροί για πολλά χρόνια. Μας έλειπε σίγουρα η ιδιωτικότητα, αλλά έτσι δεθήκαμε, μάθαμε να τα μοιραζόμαστε όλα, να υποχωρούμε και να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο!
https://www.instagram.com/p/BiykcGVHLTG/
Όπως όλα τα αδέρφια, έχουμε μεγαλώσει περνώντας από διάφορες φάσεις. Άλλοτε είμαστε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο δεμένοι. Λόγω του ότι έχουμε μεγάλες διαφορές ηλικίας οι μεγάλοι με τους μικρούς και είμαστε όλοι σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας, έχουμε τις καλές και τις κακές μας στιγμές. Από τότε που ήμασταν όλοι μικροί όμως, υποστηρίζαμε ο ένας τον άλλο και πολλές φορές καταφεύγαμε ο ένας στον άλλο για τα προβλήματά μας.
Πλέον, μιλάμε συνεχώς μέσω Viber και ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλο. Ήταν οι πρώτοι που έμαθαν ότι θα ξεκινήσω το blogging και με υποστήριξαν αμέσως! Ήταν οι πρώτοι συνδρομητές του newsletter, οπότε ξεκίνησα με καλό αριθμό όπως μπορείτε να φανταστείτε χαχα!
Η απόσταση
Κι ενώ είμαστε αγαπημένοι, η ζωή έχει οδηγήσει τον καθένα σε διαφορετικό μέρος! Βρισκόμαστε τις γιορτές και τα καλοκαίρια, αν βολέψουν τα προγράμματά μας. Τώρα που οι 5 από τους 6 είμαστε παντρεμένοι, κάνουμε τον προγραμματισμό μας με κριτήριο την οικογένεια, τις δουλειές και τις άδειες. Γι’αυτό είναι σπάνιο να βρεθούμε και οι 6 μαζί με γαμπρούς, νύφη και ανίψια! Μια τέτοια σπάνια ευκαιρία ήταν ο γάμος της Θεοδώρας και το απολαύσαμε!
“Πώς είναι να έχεις πολλά αδέρφια;”
Δεν ξέρω πώς να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση! Πώς είναι να είσαι μοναχοπαίδι; Όποιος ξέρει το ένα, δεν ξέρει το άλλο, οπότε δεν μπορώ να περιγράψω τη διαφορά!
Το να έχεις πολλά αδέρφια σημαίνει να πρέπει να προλάβεις να μπεις στο μπάνιο για τόσο χρόνο, ώστε να μη σου χτυπήσουν την πόρτα οι υπόλοιποι 5, που περιμένουν να κάνουν το ίδιο στις 7.30 το πρωί πριν το σχολείο!
Σημαίνει να θες να πας κάπου μόνος σου να κλάψεις και να μην υπάρχει ελεύθερο δωμάτιο στο σπίτι!
Σημαίνει να μην έχεις φάει ολόκληρη σοκολάτα μόνος σου για χρόνια! Πάντα τη σπας και τη μοιράζεσαι!
Σημαίνει να παίζετε όλοι μαζί επιτραπέζια τα Χριστούγεννα χωρίς να χρειάζεστε άλλη παρέα! Να κάνετε πλάκες στη θάλασσα το καλοκαίρι χωρίς να βαριέστε! Να φτιάχνετε σπιτάκι όλοι μαζί στη μουριά στο χωριό και να κάθεστε το μεσημέρι στη ζέστη!
Έχει τοποθετηθεί η φιλενάδα μας η Kim για το θέμα -ποιος να τό ‘λεγε ότι θα χρησιμοποιούσα quote της κυρίας Kardashian στο blog μου, αλλά καλά τα λέει, οπότε ας μην είμαι προκατειλημμένη!
https://www.instagram.com/p/BkqWWYaHQAq/
Το να έχεις πολλά αδέρφια, είναι σαν να έχεις έτοιμους κολλητούς.Click To TweetΤους έχεις έτοιμους αν θέλεις να παίξεις, να μιλήσεις, να μοιραστείς, να τσακωθείς, να παίξεις ξύλο ενίοτε! Δε βαριέσαι ποτέ!
“Θα κάνεις κι εσύ πολλά παιδιά;”
Με ρωτάνε πολλοί, όταν μαθαίνουν ότι έχω πολλά αδέρφια, αν έχω σκοπό να κάνω κι εγώ πολλά παιδιά. Το πόσα παιδιά θα κάνει ένα ζευγάρι είναι μια απόφαση που μπορεί να αλλάζει ανά διαστήματα και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Παρόλο που θεωρώ ότι το “πότε θα κάνεις άλλο παιδί;” και τα σχετικά, είναι μία πολύ προσωπική ερώτηση, καταλαβαίνω τη σύνδεση μεταξύ της πολύτεκνης πατρικής οικογένειας και της απορίας των άλλων για το αν θα ήθελα να την επαναλάβω.
Όπως είπα και σε ένα σχετικό story στο Instagram πριν από μερικές μέρες, δεν ξέρω αν θα κάνω άλλα παιδιά, για πολλούς και διάφορους λόγους. Θεωρητικά, ναι, θα το ήθελα. Πριν παντρευτώ έλεγα ότι θα κάνω σίγουρα 4, αλλά αποκτώντας το πρώτο και μετά το δεύτερο, είδα την τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να είσαι ένα παιδί από τα πολλά και στο να είσαι ο γονιός που τα μεγαλώνει!
Ξέρω ότι η μεγάλη οικογένεια έχει πολλές δυσκολίες, αλλά και πολλές χαρές, σαν αυτές που ζω με τα αδέρφια μου! Ανέκαθεν ζούσα τέτοιες χαρές, αλλά ειδικά τώρα που είμαστε όλοι ενήλικες και συζητάμε τα πάντα, είναι υπέροχο!
Αυτά, λοιπόν, είναι τα αδέρφια μου και χαίρομαι που επιτέλους σας τα σύστησα! Τώρα δε θα μιλάω πια αόριστα! Τα ευχαριστώ που μου έδωσαν την άδεια να μιλήσω στο ίντερνετ γι’ αυτά! Μπορεί εγώ να διάλεξα να δημιουργήσω blog, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αυτόματα θα προβληθούν και τα άτομα που βρίσκονται γύρω μου!
Εσείς πόσα αδέρφια έχετε; Διατηρείτε τις σχέσεις σας;
Μαρία
Μαρία μου, να χαίρεσαι τα αδέρφια σου και να είστε πάντα αγαπημένοι! ☺️
Εγώ έχω μια αδερφή 2,5 χρόνια μικροτερη. Αυτή ζει μόνιμα Λευκάδα, εγώ Αθήνα. Έχουμε πολύ καλές σχέσεις και μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο. Μετά την απώλεια του μπαμπά μου κατάλαβα ότι είναι πολύ σημαντικό να έχεις αδέρφια. Δε μένεις εντελώς μόνος. Εξαιρούνται βέβαια οι περιπτώσεις που δε μιλάνε τα αδέρφια μεταξύ τους. Αυτό είναι άλλη ιστορία
Να είσαι πάντα περήφανη για αυτούς και να τους καμαρωνεις!
Υ.Γ Οταν ορκιστει ο μικρός αδερφός ας ενημερώσει ότι θα χρειαστεί το μισό αμφιθέατρο, θα είναι μια ευκαιρία για άλλη μια οικογενειακή στιγμή!
Χααχαχα ναι, το λέγαμε στο γάμο της Θεοδώρας ότι όταν παντρευτεί ο Νικόδημος, θα θέλουμε πούλμαν να μας μεταφέρει όλους! Πραγματικά, Βαρβάρα, η σχέση με τα αδέρφια είναι που μένει όταν φεύγουν οι γονείς!
Γιατί όταν ορκιστεί για να πάρει το πτυχίο του πουλμαν δε θα θέλετε;
Οι γονείς σας πάντως πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένοι με τόσα παιδιά και εγγόνια. Να είστε περήφανους γι αυτός,σας δίδαξαν τι σημαίνει οικογένεια και αγάπη.
Σε ευχαριστώ, Βαρβάρα! Έκαναν ό,τι μπορούσαν γι’ αυτό, τους το αναγνωρίζω!
Καλημέρα,
Θα ταυτιστώ με τη Νο.1 στην οικογένεια. Όχι γιατί κάνω ότι κάνει. Ούτε στο μικρό της δακτυλάκι με αυτά που περιγράφεις. Μόνο γιατί είμαι το Νο.1 από τα 4 στη δική μας οικογένεια. Για τις δυσκολίες που μπορεί να πέρασε όντας πρώτη.
Δεν είμαι από εκείνη την πλευρά, αλλά ναι, έκανε τους αγώνες της!
Να είστε πάντα αγαπημένοι! τα αδέρφια θα είναι εκεί πάντα για σένα και σε γνωρίζουν καλύτερα από όλους.. εγώ έχω μια αδερφή αλλά ζούμε και μεις σε άλλες πόλεις και είναι δύσκολη η επικοινωνία.. ευτυχώς υπάρχει το ιντερνετ 😉
Όσο για μένα, έχω μόνο ένα κοριτσάκι και το “άγχος” μου είναι που είναι μόνη της (και δεν ξέρω αν θα αποκτήσει “παρέα” 😉 )
είναι πολύ σημαντικά τα αδέρφια…μπράβο στους γονείς σου που κατάφεραν να μεγαλώσουν άξια 6 παιδιά!
Κι εμείς λόγω απόστασης, καίμε το viber χαχαχα!
Πάντα το λέω, ακόμα και ως παιδί μεγάλης οικογένειας, δεν πιστεύω ότι έχουν πρόβλημα τα μοναχοπαίδια! Θα αποκτήσουν φίλους! Σε ευχαριστώ πολύ, Δάφνη μου!
Διαβάζοντας το κείμενό σου, Μαράκι, σε πολλά σημεία χαμογέλασα, γιατί ήταν, σαν να περιγράφεις και στιγμές της δικής μου ζωής! Έχω 2 μικρότερες αδερφές, με τις οποίες μοιραζόμασταν για πολλά χρόνια το ίδιο δωμάτιο 3 χ 4 τ.μ., αλλά και αργότερα που οι γονείς μου μετέτρεψαν το καθιστικό σε κρεβατοκάμαρα και μεταφερθήκαμε στο δικό τους υπνοδωμάτιο, εμείς πάλι συνεχίσαμε να μοιραζόμαστε το ίδιο δωμάτιο και να έχουμε το μικρότερο ως βοηθητικό! Ιδίως με τη δεύτερη στη σειρά αδερφή μου έχουμε μόλις 1,5 χρόνο διαφορά και είμαστε ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές αλλά και τόσο ίδιες σε χαρακτήρα, που μπορούμε να συνεννοούμαστε με τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας! Ειλικρινά δεν θα ήθελα να είμαι μοναχοπαίδι! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να τους καμαρώνεις όλους έναν προς έναν, ενώ εύχομαι να υπάρχουν μόνο ευχάριστες αφορμές, για να συγκεντρώνεστε και να αφήνετε εποχή! Συγχαρητήρια στους γονείς σας που ανέθρεψαν σωστά μια μεγάλη οικογένεια!
Πόσο σε νιώθω, Μαρία! Άλλη μία ιστορία όπου το κοινό δωμάτιο έδεσε τα μέλη της οικογένειας! Σε ευχαριστώ πολύ!
Πολύ ωραία ανάρτηση! Πραγματικά τη διασκέδασα πάρα πολύ και μπόρεσα να ταυτιστώ σε πολλά σημεία καθώς και εγώ προέρχομαι από πολύτεκνη οικογένεια με 5 παιδιά από τα οποία είμαι η πρώτη. Κι εμείς έχουμε ομάδα viber τα αδέλφια! Παρ’ όλο που οι περισσότεροι μένουμε πολύ κοντά, εκτός από την αδελφή μου τη δεύτερη που ζει στο εξωτερικό. Η σχέση που έχω με καθένα από τα αδέρφια μου ξεχωριστά, είναι ολότελα διαφορετική. Οι δυναμικές που αναπτύσσονται είναι πολύ ενδιαφέρουσες και οι συνδυασμοί που προκύπτουν ανεξάντλητοι.
Σίγουρα μεγαλώνοντας σε μεγάλη οικογένεια χάνεις κάποια πράγματα: ιδιωτικό χώρο και χρόνο, ησυχία (!!), τάξη και ηρεμία. Κερδίζεις όμως και πολλά! Να χαίρεσαι αυτήν την υπέροχη, τεράστια οικογένεια και να είστε πάντοτε αδελφωμένοι και αγαπημένοι!
Πόσο χαίρομαι να ακούω για παρόμοιες οικογένειες! Που έχουν και ομάδα στο viber χαχα! Σε ευχαριστώ πολύ, Παναγιώτα!
Πολύ ωραία κίνηση να μας συστήσεις τα αδέρφια σου, χαρήκαμε πολύ τη γνωριμία τους!
Κι εγώ είμαι η μεγαλύτερη , έχοντας μια αδερφή 3 χρόνια μικρότερη που ζει στη Αθήνα και τον «Βενιαμίν» μας που τον περνάω 13 χρόνια και ζει στον τοπο καταγωγής μας ,προσωρινά τουλαχιστον . Μου κακοφαίνεται που ζουν μακρυά τα αδέρφια μου και θα ήθελα να ήμασταν όλοι κοντά, παρ ‘ όλο που έχει πια ο καθένας τις δικιες του υποχρεώσεις. Τα δυό μου κορίτσια έχουν 5 χρόνια διαφορά και ομολογώ ότι αν και ένιωθα καλυμμένη ως μητέρα με το ένα παιδί, ήθελα δεύτερο μόνο για εκεινη.! Επέλεξα επίσης να τις έχω στο ίδιο δωμάτιο αν και υπάρχει τριτη κρεβατοκαμαρα, γιατί θεωρώ ότι το μοίρασμα , ακόμη και οι δυσκολίες της αδελφικής σχέσης έχει να τους δώσει πολλά!
Ω αυτό με το κοινό δωμάτιο το πιστεύουν κι άλλοι τελικά!
Να χαίρεσαι τα αδέλφια σου και να σε χαίρονται και αυτά…εγώ έχω 2 μεγαλύτερους αδελφούς, Ο ένας 8 χρόνια μεγαλύτερος από εμένα και ο άλλος 5, οπότε καταλαβαίνεις, “μην πειράξει κάνεις το μικρό μας κοριτσάκι”. Φυσικά στα εφηβικά μου φλερτ μου έκαναν απίστευτη χαλάστρα, αλλά αυτοί είναι η μοίρα όταν έχεις μόνο αδελφούς. Πάντα αναρωτιόμουν πως θα ήταν αν είχα και μια αδελφή, οπότε σε θεωρώ πολύ τυχερή που έχεις τις αδερφές και για τα πιο κοριτσίστικα πράγματα. Θεωρώ ευλογία να έχεις αδέλφια 1,2 ή περισσότερα δεν έχει σημασία ο αριθμός, εξάλλου λένε και το πιστεύω ακράδαντα ότι ο αδελφικός δεσμός είναι ο πιο ισχυρός μετά τον μητρικό.
Χαχαχα ευχή και κατάρα να έχεις προστατευτικούς μεγάλους αδελφούς, ε; Πραγματικά, κι εγώ πιστεύω ότι όταν οι γονείς φύγουν από τη ζωή, η σχέση που έχεις καλλιεργήσει με τα αδέρφια σου είναι που μένει!
Μου άρεσε πολ7 η ανάρτηση σου! Εγώ είμαι μοναχοπαίδι και δεν μπορούσα να καταλάβω πως είναι να έχεις αδερφια, μέχρι που απέκτησα δυο παιδιά και το βλέπω μέσα από τα παιδιά μου! Εύχομαι να θέλουν κι εκείνα με την ίδια λαχτάρα να συναντιούνται, όπως έχετε εσείς! Υπέροχο πράγμα οι μεγάλες οικογένειες!!!
Είναι μεγάλη ευλογία, Ευτέρπη μου!
Pingback: 2019: Τι νέα; - Η Κόκκινη Καμέλια
5 αδέρφια είμαστε εμείς Μαρία μου και πραγματικά αυτό που θυμάμαι περισσότερο από όλα από τη ζωή στο πατρικό σπίτι είναι ότι δεν υπήρχε στιγμή να μπορέσει κάποιος να μείνει μόνος του για λίγα λεπτά εκεί μέσα, χαχα! Αν κατά λάθος μου συνέβαινε αυτό καμιά φορά, δεν ήξερα που να πρωτοπειράξω & τι να πρωτοκάνω για να το ευχαριστηθώ!!!
Είμαι η 4η από τα κορίτσια & έχουμε και έναν μικρότερο αδερφό και ομάδα family στο viber, βεβαίως – βεβαίως, μαζί με τους γαμπρούς για να “συναντιόμαστε” πιο άμεσα & εύκολα. Είμαστε πολύ δεμένοι, παρόλο που η μεγαλύτερη από τον μικρότερο έχουν 14-15 χρόνια διαφορά… όμως είμαστε μόνοι μας μια παρέα έτοιμη για έξοδο, συγκεντρώσεις, φαγητό, διακοπές all together! Οι 4 γαμπροί (μπατζανάκια) πιο πολύ κανονίζουν και βρίσκονται – βγαίνουν μεταξύ τους & τον αδερφό μας, σαν φίλοι κολλητοί από πάντα, παρά με τις γυναίκες τους (εμάς!). Όταν δε, συχνά – πυκνά συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί οικογενειακώς με τα παιδιά (8 πρωτοξάδερφα πλέον) μαζευόμαστε σχεδόν 20 άτομα…
Με τις αδερφές μου δε έχουμε κανονίσει και 1-2-3 φορές το χρόνο φροντίζουμε να βγαίνουμε για θέατρο & φαγητό τα 4 κορίτσια και το περιμένουμε πάντα πως & πως & το ευχαριστιόμαστε πολύ όλες μας!
Να είμαστε όλοι & να τους έχουμε πάντα όλους τους καλά, να χαιρόμαστε, Μαρία μου!
Τι ωραία Ειρήνη μου! Είστε τυχεροί που ζείτε κοντά! Θα τα κάναμε κι εμείς όλα αυτά αν δε ζούσαμε 500 χλμ μακριά… Να τους χαιρόμαστε όλοι!
Pingback: "Ποτέ μην τα παρατάς!": Το βιβλίο της αδερφής μου - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Εγώ, στα 28 μου - Η Κόκκινη Καμέλια
Γειά σου Μαρία μου,
Σε ανακάλυψα πρόσφατα. Είμαι και εγώ μαμά 2 κοριτσιών. Το ένα είναι 4 και το άλλο 2 χρονών. Είμαστε και εμείς 6 αδέρφια(3 κορίτσια και 3 αγόρια). Σε καταλαβαίνω απόλυτα. ..
Γεια σου, Αγγελική! Να τους χαίρεσαι όλους! Σε ευχαριστώ!
Pingback: Η λογοτεχνία στη ζωή μου - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Γιατί ονομάζεται "Κόκκινη Καμέλια"; - Η Κόκκινη Καμέλια