Γιατί μου αρέσει να διαβάζω βιβλία
Με μια γρήγορη ματιά στο blog μου και στη σελίδα “Ποια είμαι” θα καταλάβετε ότι αγαπώ το διάβασμα. Διαβάζω λογοτεχνία από μικρή, έχω ξεχωρίσει βιβλία που αγάπησα και άλλα που μίσησα. Πολλές φορές αναφερόμενη στην αγάπη μου για το διάβασμα, πολλοί μου λένε πως βαριούνται τα βιβλία και δεν καταλαβαίνουν ποιο ενδιαφέρον βρίσκω σε αυτά. Σε αυτή την ανάρτηση θα αναφερθώ στους λόγους που αγαπώ τα βιβλία!
1. Μαθαίνω πράγματα που δε θα μάθαινα ποτέ
Διαβάζοντας βιβλία έρχομαι σε επαφή με πεδία που δε θα ερευνούσα αλλιώς. Διαβάζοντας το “Φως ανάμεσα στους ωκεανούς”, έμαθα για τον τρόπο λειτουργίας των φάρων με τα κάτοπτρα και με το Σκέψου έναν αριθμό ανακάλυψα πώς λειτουργούν οι κατά συρροήν δολοφόνοι.
Ταξιδεύω σε μέρη που ίσως δε θα πάω ποτέ. Διαβάζοντας το Αφρικανικό ημερολόγιο ταξίδεψα στην Κένυα, με τα Έθιμα ταφής στην Ισλανδία και με το Ποτέ χωρίς την κόρη μου στο Ιράν.
Εκτός από το παρόν, έζησα στο παρελθόν και έριξα μια ματιά στο μέλλον που φαντάζονται οι συγγραφείς. Με το Όσα παίρνει ο άνεμος έζησα τον αμερικανικό εμφύλιο, με το Το όνομα του ρόδου την Ιταλία του Μεσαίωνα και εξερεύνησα μια πιθανή πλευρά του μέλλοντος με το Χρίστος, το αγόρι που ταξίδεψε στο μέλλον.
2. Ζω πολλές ζωές και αναπτύσσομαι ως άνθρωπος
Έχουμε μόνο μία ζωή και είμαστε μοναδικά άτομα. Με τα βιβλία, όμως, έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε για λίγο στη θέση κάποιου άλλου προσώπου. Να δούμε τη ζωή με τα μάτια του, να σκεφτούμε όπως σκέφτεται εκείνος, να κοιτάξουμε τα πράγματα από την άλλη πλευρά.
Έχω βρεθεί στη θέση των ηρώων και έχω ωθήσει τον εαυτό μου να πάρει αποφάσεις σε υποθετικές καταστάσεις και να απαντήσει σε διλήμματα, όπως τα συνάντησα σε βιβλία σαν το Πικρό γλυκό λεμόνι και Το πιο λευκό λουλούδι.
Έχω προβληματιστεί βαθιά για κοινωνικά προβλήματα όπως τα ναρκωτικά Στο τσιμεντένιο δάσος, η ρύπανση του περιβάλλοντος στο Εμένα με νοιάζει και το ρατσισμό στο Καφέ αηδιαστικό μπαλάκι.
Συμμετέχοντας σε αναγνωστικές προκλήσεις διάβασα βιβλία διαφορετικού είδους και είδα διαφορετικούς τρόπους γραφής.
Με όλα αυτά, αλλάζω, αναπτύσσομαι, ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Βλέπω τι έχω μέσα μου και πώς μπορώ να το μετατρέψω σε κάτι άλλο, να αλλάξω το σκεπτικό μου.
3. Εκτιμώ τη ζωή που έχω
Πολλές φορές μετά την ανάγνωση κυρίως ιστορικών μυθιστορημάτων, έχω αναφωνήσει: “πόσο δύσκολη ζωή έζησαν κάποιοι άνθρωποι! γεννήθηκαν και πέθαναν ζώντας μέσα στον πόλεμο, στη φτώχεια, στη δυστυχία!”
Διάβασα για ανθρώπους που έζησαν μέσα στον πόλεμο, παιδιά που πέρασαν από την πείνα της Κατοχής στο Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου και γυναίκες που τα έχασαν όλα και ξεκίνησαν όλη τη ζωή τους από την αρχή στο Ένα τελευταίο καλοκαίρι.
Τα βιβλία και οι ιστορίες των άλλων, πολλές φορές μας θυμίζουν ότι η ζωή μπορεί να φέρει μεγάλες δυστυχίες και μας βοηθούν να εκτιμήσουμε τα αγαθά που έχουμε.
4. Συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι μόνη
Οι ιστορίες των άλλων με βοηθούν να καταλάβω ότι δεν είμαι μόνη. Όσα ζω, όσα σκέφτομαι και με προβληματίζουν, όσα μου αρέσει να κάνω, πράγματα που με κάνουν να χαίρομαι ή να λυπάμαι… έχουν όλα ξανασυμβεί. Τα έχουν ζήσει και άλλοι, δεν είμαι η πρώτη ή η τελευταία! Μπορώ να ταυτιστώ με αυτά τα πρόσωπα, να νιώσω μια όμορφη σύνδεση και να συνειδητοποιήσω ότι είμαι απλώς άλλο ένα κομμάτι ενός ευρύτερου συνόλου, που έζησε στο παρελθόν και θα ζήσει στο μέλλον.
Κάθε βιβλίο μού έχει δώσει ένα μήνυμα, ανάλογα με το τι έχω μέσα μου, ανάλογα με το ποια χορδή του εαυτού μου θα χτυπήσει.
Έζησα όμορφα παιδικά χρόνια με τα αδέρφια μου, κάνοντας ζαβολιές όπως ο Τρελαντώνης.
Πέρασα την εφηβεία μου με πολλά συναισθήματα και προβληματισμούς γράφοντας σχεδόν καθημερινά ημερολόγιο όπως Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.
Έδωσα πανελλήνιες στη Θεωρητική κατεύθυνση με πολύ άγχος όπως η Ιφιγένεια στο Μου μαθαίνετε να χαμογελάω, σας παρακαλώ;.
Παντρεύτηκα και έμαθα να μαγειρεύω για να ευχαριστήσω τον άντρα μου όπως Το τραπέζι της Τατιάνας.
Ήρθε η ώρα να ζήσω τη ζωή της μάνας με γέλια και με κλάματα όπως στο Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες!
Μέσα σε όλα αυτά, βρήκα κάπου τον εαυτό μου! Πώς είναι δυνατό να βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες για ανθρώπους με τους οποίους μοιράζομαι τόσα κοινά πράγματα; Αν βαριέστε τα βιβλία, μήπως δεν έχετε βρει ακόμα εκείνα που θα μιλήσουν στην ψυχή σας;
5. Ξεχνάω την καθημερινότητα και χαλαρώνω
Η ανάγνωση είναι μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες μέσα στο σπίτι και συνήθως την κάνω λίγο πριν κοιμηθώ, για να χαλαρώσω. Με βοηθά να ξεχαστώ από το γρήγορο ρυθμό της καθημερινότητας και να απορροφηθώ με κάτι άλλο, άσχετο από τα προβλήματά μου.
Σύμφωνα με άρθρο της βρετανικής Telegraph, ακόμα και λίγα μόλις λεπτά διαβάσματος την ημέρα βοηθούν στο να μειωθεί το άγχος γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά από άλλες ενασχολήσεις.
Όπως καταλαβαίνετε, τα βιβλία είναι οι φίλοι μου.
Αυτό ακριβώς περιγράφεται και στο βιβλίο Η σκιά του ανέμου, ένα βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα που προβάλλει το πώς τα βιβλία είναι οι φίλοι των ανθρώπων που τα αγαπούν!
Όμως… τι διαφορά έχουν όλα αυτά από μια ταινία;
Εδώ έρχεται ο αντίλογος! Όσα ανέφερα παραπάνω θα μπορούσαν να ισχύουν και για μια ταινία ή μια σειρά στην τηλεόραση. Για ποιο λόγο, λοιπόν, δίνω τόση έμφαση στα βιβλία;
Η απάντηση είναι απλή:
Διαβάζοντας ένα βιβλίο, η ταινία “παίζει” στο μυαλό μου με τους δικούς μου κανόνες.
Η αείμνηστη Βούλα Μάστορη είχε έρθει στη Βιβλιοθήκη του Κιλκίς πριν από 13 χρόνια αν θυμάμαι καλά και είχαμε πάει με την αδερφή μου να τη δούμε. Κάποιος από το κοινό τη ρώτησε αν θα ήθελε ποτέ τα βιβλία της να μεταφερθούν στη μεγάλη ή στη μικρή οθόνη. Εκείνη απάντησε πως δε θα ήθελε ποτέ να γίνει αυτό, γιατί κάθε αναγνώστης έχει πλάσει στο μυαλό του τις ιστορίες της με διαφορετικό τρόπο και δεν ήθελε να χαλάσει αυτή την εικόνα.
Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά της ταινίας και του βιβλίου.
Ως αναγνώστρια, πλάθω την εμφάνιση των χαρακτήρων όπως θέλω (ακόμα και αν περιγράφονται, η ακριβής εικόνα μένει εν τέλει σε μένα να τη διαμορφώσω), οι τοποθεσίες τοπογραφούνται ανάλογα με το πώς τις αντιλαμβάνομαι εγώ, οι εικόνες και οι σκηνές λαμβάνουν μέρος μόνο έτσι όπως εγώ νομίζω. Δεν εκλαμβάνω “έτοιμη” μια εικόνα κάποιου άλλου, πχ ενός σκηνοθέτη, δε βλέπω τους ήρωες ανάλογα με τα πρόσωπα των ηθοποιών που επιλέχθηκαν. Έχω το δικό μου ρυθμό στο πόσο γρήγορα ή αργά το διαβάζω και έχω χρόνο να σημειώσω κάτι που μου αρέσει.
(Δε) Σας αρέσει να διαβάζετε βιβλία;
Αν είστε βιβλιοφάγοι, είμαι βέβαιη πως θα ταυτιστείτε μαζί μου σε κάποιον από τους παραπάνω λόγους!
Αν δεν είστε και δεν καταλαβαίνετε ποια ευχαρίστηση μπορεί να δεχτεί ένας αναγνώστης από τα βιβλία, ελπίζω η ανάρτησή μου να σας βοήθησε να το εξερευνήσετε!
Το παν είναι να βρείτε βιβλία που σας αγγίζουν!
Αν βρείτε βιβλία που θα μιλήσουν στην καρδιά σας, θα ανακαλύψετε τη χαρά της ανάγνωσης, θα καταλάβετε όσα γράφω και πιστεύω ότι μετά δε θα μπορείτε να ξεκολλήσετε! Θα ψάχνετε τρόπους να διαβάζετε περισσότερο γιατί θα το απολαμβάνετε πραγματικά!
Συμφωνείτε με τις σκέψεις μου; Πείτε μου στα σχόλια τις δικές σας απόψεις για το θέμα!
Μαρία
Pingback: Η λογοτεχνία στη ζωή μου - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: H συγγραφή κι εγώ - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Πώς να διαβάζετε περισσότερο - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Αναγνωστικές προκλήσεις (+εκτυπώσιμο) - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Η λογοτεχνία στη ζωή μου - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Γιατί ονομάζεται "Κόκκινη Καμέλια"; - Η Κόκκινη Καμέλια
Διαβάζω τα τελευταία 3 χρόνια. Ξεκίνησα με άρθρα και κείμενα αγνώστων, που είτε εξέφραζαν κάποιες σκέψεις, είτε προσπαθούσαν, να εμψυχώσουν, να ενθαρρύνουν εκείνους τους ανθρώπους, όπου θα υπήρχε βιωματική ταύτιση. Ταυτιστηκα σε όσα εκφράζεται, σε μεγάλο βαθμό. Έχω παρατήσει την ενασχόλησή μου με το Facebook, καθώς το διέγραψα οριστικά και από τότε, μου είναι πιο εύκολο να με απορροφήσει κάποιο βιβλίο. Η πρώτη επαφή με το διάβασμα βιβλίου, έγινε εντελώς τυχαία, καθώς μία κοινωνική λειτουργός του κεθεα και ενώ δεν είχα οικονομική άνεση, μου δάνεισε το βιβλίο του Χόρχε Μπουκαι, το “ιστορίες να σκεφτείς ” . Τότε συνειδητοποίησα πως ένα βιβλίο είναι ικανό να σε αγγίξει, να ακουμπήσει την δυσκολία, τον ψυχικό πόνο, τα ανείπωτα απωθημένα, τα θέλω, τον φόβο, την αλλαγή που θέλεις να κάνεις, παίρνοντας ώθηση, από τα όσα εκφράζει ο συγγραφέας. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο, όπου και απέχω από το Facebook, βρίσκω χρόνο για να διαβάσω.
Τι ωραίο το μήνυμα που στέλνεις στο σχόλιο. Σε ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες, Ανδρέα! Καλές αναγνώσεις και καλά ταξίδια μέσα από τα βιβλία!