Είναι λογικό να αναρωτιέται κάποιος που βλέπει για πρώτη φορά το blog μου γιατί αποφάσισα να το ονομάσω “Κόκκινη Καμέλια”.
Είναι μια ιστορία που ξεκινάει πριν από πολλά χρόνια. Ήμουν, νομίζω τετάρτη ή πέμπτη δημοτικού.
Ανοίγω μια παρένθεση για ορισμένες διευκρινίσεις. Εγώ, όπως ξέρουν πάρα πολύ καλά όσοι με ξέρουν, μισώ το κρύο και λατρεύω το καλοκαίρι. Και η μαμά μου είναι τύπος της ατάκας. Ίσως όχι με τον τρόπο που συνηθίζουν οι περισσότεροι, αλλά έχει το δικό της τύπο και χιούμορ.
Ήταν, λοιπόν, μια ανοιξιάτικη μέρα με ζέστη, αλλά όχι και τόση ώστε να φορέσουμε καλοκαιρινά ρούχα. Εγώ, όμως, δεν κρατιόμουν, οπότε άνοιξα το ντουλάπι και φόρεσα ένα καλοκαιρινό κοντομάνικο μπλουζάκι. Σκάω μύτη στην κουζίνα με την καλοκαιρινή μου περιβολή και με κοιτάζουν όλοι (έχω άλλα 5 αδέρφια, καταλαβαίνετε πλήθος) απορημένοι.
Και η μαμά μου πετάει την ατάκα της:
“Εσύ γιατί βγήκες με το κοντομάνικο στη γραμμή, Κυρία με τις Καμέλιες”;
Σκάμε όλοι στα γέλια κι εγώ ρωτάω τη μαμά μου τι θα πει “Κυρία με τις Καμέλιες”. Μου εξηγεί ότι είναι ο τίτλος ενός βιβλίου και αντί να με πει “κυρία μου” (όπως λέω κι εγώ πάρα πολύ συχνά όταν θέλω να επιπλήξω τη μεγάλη μου κόρη), πρόσθεσε και το “με τις καμέλιες”, για να μην ακουστεί πολύ αυστηρή!
Αλλά το έχω πει, είναι να μην κολλήσω με κάτι. Έπρεπε να ψάξω τι είναι η καμέλια. Και τι είναι αυτό το βιβλίο.
Βρήκα ότι η καμέλια είναι ένα όμορφο αλλά άοσμο λουλούδι της Ιαπωνίας. Και ότι το βιβλίο “Η Κυρία με τις Καμέλιες” είναι ένα μυθιστόρημα ενηλίκων (και το τονίζω, ενηλίκων!) του Αλέξανδρου Δουμά Υιού.
Η λέξη “καμέλια” από εκείνη τη μέρα μού “κόλλησε” και έγινε το παρατσούκλι μου.
Μεγαλώνοντας, διάβασα και το ομώνυμο βιβλίο, το οποίο το κατατάσσω στα αγαπημένα μου.
Διαβάστε επίσης:
Όταν, λοιπόν, 15 χρόνια μετά ήρθε η ώρα να διαλέξω όνομα για το blog μου, η καμέλια ήταν η κορυφαία επιλογή. Σκέφτηκα να τη συνδυάσω με κάποιο χρώμα. Και, hello, όταν πρόκειται να διαλέξεις κάποιο χρώμα, ποιο άλλο έχει προτεραιότητα αν όχι το κόκκινο; 😁
Long story short, το όνομα του blog ουσιαστικά προήλθε από ένα αστείο της μαμάς μου με το βιβλίο του Αλέξανδρου Δουμά!
Πώς διαλέξατε το όνομα για το δικό σας blog; Κι αν δεν έχετε, τι όνομα θα του δίνατε σε περίπτωση που αποφασίζατε να δημιουργήσετε ένα;
Μαρία
Ενδιαφέρον το πόσα μπορεί να κρατήσει το μυαλό μας για τόσα πολλά χρόνια. Ένα από τα μεγαλύτερα blogs μου, που πλέον είναι κλειστό γιατί ασχολήθηκα με άλλες θεματολογίες, ονομαζόταν Homeboy. Homeboy με φώναζαν για αρκετά χρόνια μερικοί φίλοι μου επειδή ήμουν συνεχώς στο σπίτι πίσω από μια οθόνη και έτσι το έβαλα ως όνομα στο blog. Μπορώ να πω πως, για όσο κράτησε, είχε τεράστια επιτυχία και συνεχώς μου ανέφεραν πόσο ωραίο ήταν το όνομα (καθώς έγραφα για άνδρες σε εκείνη την ιστοσελίδα).
Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι σημαίνει το “Καμέλια” ως λέξη και όταν είδα το λουλούδι κατάλαβα κατευθείαν πως θα είσαι τύπισσα που λατρεύει το καλοκαίρι ή την άνοιξη χαχ!
Είμαι girly, η αλήθεια να λέγεται χαχα! Η λέξη Καμέλια μου είχε κολλήσει τόσο πολύ, ώστε την έχω χρησιμοποιήσει σε όλα τα site που χρειαζόταν να βάλω ψευδώνυμο. Όπου δεις kamelia να ξες εγώ είμαι χαχαχα!
Πιστεύω ότι όντως το Homeboy σε χαρακτήριζε, αν κρίνω από όσα έλεγες στην πρόσφατη ανάρτησή σου για τα πρώτα χρόνια τής blogging καριέρας σου!
Νομίζω ότι το όνομα το φτιάχνουμε εμείς! Όταν ξέρεις ότι σε χαρακτηρίζει, το υποστηρίζεις αναλόγως και ακριβώς αυτό νιώθω κι εγώ με το όνομα που διάλεξα. (Αλήθεια, το inkstory ειναι εξαιρετικά ευφάνταστο και πετυχημένο! Πώς το σκέφτηκες;)
Τέλεια θα το ‘χω υπόψιν μου χαχ! Το Inkstory δεν είμαι σίγουρος ακριβώς πως μου ήρθε στο μυαλό. Πάντα είχα μούρλα με τις ωραίες ιστορίες ανθρώπων, γι ‘αυτό άλλωστε και στην περιγραφή του προφίλ μου γράφω “Δεν υπάρχει τίποτα που να με ενθουσιάζει περισσότερο από έναν άνθρωπο που έχει μια μοναδική ιστορία να διηγηθεί,” και πάντα λάτρευα τα τατουάζ. Έβαλα και τα δύο μαζί (τατουάζ = μελάνι άρα ink και story = ιστορία άρα ιστορίες). Δεν ξέρω αν βγάζει νόημα αυτό που λέω χαχα
Βγάζει μια χαρά νόημα και είναι τέλειο αφού συνδυάζει δυο πράγματα που αγαπάς! Όταν το πρωτοείδα, νόμιζα ότι εννοεί το μελάνι που γράφουμε, του τύπου “ιστορία γραμμένη με μελάνι”, κάτι λίγο μεσαιωνικό (μελάνι και φτερό) και σύγχρονο ταυτόχρονα (μελάνι εκτυπωτή). Είναι τόσο ωραίο το τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει ο καθένας ανάλογα με τα δικά του βιώματα!
Χαχαχα, τέλειο, κυρία Κόκκινη Καμελια! Εγω εχω βαλει όνομα drastiria.blogspot.com γιατί μου αρέσει να κάνω διάφορα πράγματα και δε μπορώ να μένω άπραγη για πολύ ώρα μέσα στη μέρα.
Πολύ ενδιαφέρον και νομίζω ότι σου ταιριάζει!