Η λογοτεχνία στη ζωή μου

Ο τίτλος αυτός θα μπορούσε να με οδηγήσει ειλικρινά στο να γράψω ολόκληρες σελίδες. Η λογοτεχνία κι εγώ έχουμε μια σχέση αμοιβαίας αγάπης, που, όπως όλες οι σχέσεις, έχει περάσει από φάσεις!

Η μαμά μου λέει ότι ανέκαθεν ήμουν το πιο ομιλητικό από όλα τα παιδιά της (και πάρτε τη γνώμη της στα σοβαρά, διότι 6 παιδιά μεγάλωσε). Πριν μάθω να διαβάζω, ήδη μιλούσα ασταμάτητα και ήμουν μάλιστα πολύ κοινωνική και με τους ξένους!

Η αδερφή μου (που -τυχαία;- σήμερα είναι δασκάλα) μου έμαθε να διαβάζω πριν πάω στην πρώτη δημοτικού. Από τη στιγμή που άρχισα να βγάζω άκρη με τα γράμματα, άρχισα να διαβάζω.

Διαβάστε επίσης: Ποτέ μην τα παρατάς!”: Το βιβλίο της αδερφής μου

Πράγμα το οποίο δεν ήταν καθόλου αφύσικο για τις συνθήκες της ζωής μου. Είμαι το 5ο παιδί της οικογένειας και έβλεπα τα μεγαλύτερα αδέρφια μου να πηγαινοέρχονται στο σχολείο με βιβλία και να μιλούν για πράγματα που δεν ήξερα. Έτσι, πολλές φορές τρύπωνα ανάμεσα στα βιβλία τους και έριχνα από καμιά ματιά σε Φυσική, Μαθηματικά, Νεοελληνική Γλώσσα Γυμνασίου και Δημοτικού. Θυμάμαι ακόμα ολοκάθαρα το βιβλίο της Χημείας δέσμης της αδερφής μου, το οποίο, αν και δεν καταλάβαινα τίποτα από όσα έλεγε, ήταν το αγαπημένο μου!

Επίσης, ο μπαμπάς μου ήταν δάσκαλος και αγαπούσε (και εξακολουθεί να αγαπάει) τα βιβλία. Αν και στριμωγμένοι στο σπίτι, το σαλόνι διέθετε μια μεγάλη βιβλιοθήκη, κάθε δωμάτιο είχε οπωσδήποτε τη δική του, ενώ το ένα απ’ αυτά είναι κυριολεκτικά ακόμα και σήμερα καλυμμένο με βιβλιοθήκες. Δεν υπάρχει γυμνός τοίχος πουθενά.

Δε θυμάμαι ποτέ να είδα τους γονείς μου να βλέπουν τηλεόραση. Τους θυμάμαι όμως πολύ συχνά να αγοράζουν βιβλία, να τακτοποιούν τα βιβλία στα ράφια, να βάζουν μια χαρτοπετσέτα σελιδοδείκτη σε βιβλίο, όταν τους διέκοπτα για να τους ρωτήσω κάτι.

Επίσης, το λεξικό και η εγκυκλοπαίδεια βρίσκονταν σε περίοπτη θέση στο σαλόνι (αξέχαστες εποχές της δεκαετίας του ’90 πριν το ίντερνετ!) και κάθε φορά που κάποιος από εμάς τα παιδιά έλεγε “μαμά/μπαμπά, τι είναι/σημαίνει αυτό;” ο αντίστοιχος γονέας απαντούσε “έλα να ανοίξουμε την εγκυκλοπαίδεια και να το μάθουμε”.

Στη Γ’ Δημοτικού έγινα μέλος στη Βιβλιοθήκη της πόλης (και ο λόγος που το “άργησα” τόσο ήταν γιατί ως τότε ίσα που πρόλαβα να διαβάσω όσα παιδικά βιβλία είχαμε στο σπίτι). Κάποια στιγμή, μερικά χρόνια μετά, θυμάμαι πως πήγα στη Βιβλιοθήκη στο τμήμα με τα παιδικά βιβλία, στάθηκα απέναντι από τα ράφια και έλεγα: “το διάβασα αυτό, το διάβασα κι αυτό, κι αυτό, κι αυτό…” και κάπως έτσι περίμενα να φέρουν κανένα καινούριο που δεν είχα ακόμα καταβροχθίσει!

Έτσι κύλησε ο καιρός μέχρι το Λύκειο, όπου έκανα μια παύση. Δεν ξέρω αν ήταν το διάβασμα του σχολείου ή οι ανησυχίες της εφηβείας ή το ίντερνετ που μόλις είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει στις ζωές μας, πάντως εκείνα τα χρόνια διάβασα ελάχιστα.

Όταν, όμως, πέρασα στη σχολή στη Θεσσαλονίκη, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να γίνω μέλος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στην τελευταία φάση της σχέσης μου με την ανάγνωση, την τωρινή. Από τότε που απέκτησα την πρώτη μου κόρη και ο ελεύθερος χρόνος μου μειώθηκε, η επιθυμία μου για τα βιβλία αυξήθηκε. Προσπαθώ να χωρέσω έστω και μια-δυο σελίδες μέσα στη μέρα…

Διαβάστε επίσης:

Τα αγαπημένα μου βιβλία

5 λόγοι που αγαπώ τα βιβλία

Τα βιβλία είναι οι φίλοι μου. Μου μαθαίνουν πράγματα, μου κάνουν παρέα και το πιο σημαντικό: μέσα από τα βιβλία ζω πράγματα που δε θα μπορούσα να ζήσω αλλιώς. Πηγαίνω σε μέρη που δε θα πάω ποτέ, μιλάω με ανθρώπους που δε θα συναντήσω ποτέ, παίρνω αποφάσεις για διλήμματα που δε αντιμετωπίσω ποτέ. Δεν είναι υπέροχο να ζεις πολλές ζωές μέσα από τους ήρωες των βιβλίων;

Εσείς διαβάζετε βιβλία; Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη λογοτεχνία; Ξέρω ότι όλοι οι βιβλιοφάγοι εκεί έξω θα βρείτε τον εαυτό σας σε κάποιο από αυτά τα σημεία της διαδρομής μου!

Μαρία

9 Comments

  1. Daphnie 21/12/2017 at 10:09

    I love books! ίσως παλιότερα λίγο παραπάνω απ’οτι τώρα.. τώρα δεν έχω και πολύ ελεύθερο χρόνο με τη μικρή. Παρόλαυτα τελευταία προσπαθώ να διαβάζω έστω και 15 λεπτά.. παίρνω το βιβλίο μου και κάθομαι στο δωμάτιο μαζί της όσο εκείνη παίζει με τις κούκλες της.. και αρκετές φορές παίρνει και αυτή τα βιβλία της και κάθεται δίπλα μου και τα ξεφυλλίζει.. στο σπίτι μου μένω τώρα έχω μια μικρή βιβλιοθήκη σε ένα δωμάτιο και τα υπόλοιπα βιβλία είναι στην αποθήκη..
    Θα ήθελα άμεσα να κάνω μια τεράστια βιβλιοθήκη στο σαλόνι μου για να βάζω όλα τα βιβλία μου.. δεν μπορώ να φανταστώ σπίτι χωρίς βιβλία!

    Reply
    1. Μαρία 21/12/2017 at 13:16

      Κι εγώ με τα 2 δεν έχω χρόνο καθόλου! Διαβάζω καθώς μαγειρεύω, καθώς δίνω το γαλα στη μικρή, καθώς περιμένω να τελειώσει το πλυντήριο το στύψιμο!! Και συνήθως το βράδυ.
      Φαντάζεσαι σπίτι με χώρο ένα ξεχωριστό δωμάτιο για βιβλιοθήκες; Θα ήταν το όνειρό μου… Αν κέρδιζα το λαχείο!

      Reply
  2. Pingback: Γιατί ονομάζεται "Κόκκινη Καμέλια"; - Η Κόκκινη Καμέλια

  3. Pingback: Πώς περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου στο σπίτι - Η Κόκκινη Καμέλια

  4. Pingback: Γνωρίστε τ' αδέρφια μου! - Η Κόκκινη Καμέλια

  5. Pingback: Μια καινούρια περιπέτεια, το blogging - Η Κόκκινη Καμέλια

  6. Pingback: Γιατί ονομάζεται "Κόκκινη Καμέλια"; - Η Κόκκινη Καμέλια

  7. Pingback: H συγγραφή κι εγώ - Η Κόκκινη Καμέλια

  8. Pingback: Πώς να διαβάζετε περισσότερο - Η Κόκκινη Καμέλια

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.