Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ο χαμός συμβαίνει. Λόγω της πανδημίας που λέγεται “κορονοϊός”. Ούτε μεγάλη είμαι, ούτε πολλές εμπειρίες θεωρώ ότι έχω ζήσει στη ζωή μου, αλλά αυτό σίγουρα δεν το έχω ξαναζήσει.

Μιλάμε για νέκρα. Δεν κουνιέται τίποτα. Από εκεί που όλοι τρέχαμε όλη μέρα, ξαφνικά πρέπει να μείνουμε ακίνητοι όλη μέρα. Σχολεία γιοκ, τα καταστήματα έχουν κλείσει, ελάχιστες επιχειρήσεις έμειναν ανοιχτές.

Ταξίδια, μετακινήσεις, συνέδρια, συγκεντρώσεις, θέατρα, γιορτές, όλα έχουν σταματήσει. Είναι σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος! Μέχρι και οι εκκλησίες έκλεισαν! (άλλο θέμα κι αυτό)

Από πού μας ήρθε αυτή συμφορά;

Εξ ανατολών ήρθε ο οχτρός. Από Κίνα μεριά. Κυκλοφορούν και θεωρίες συνωμοσίας. Ότι ο ιός είναι κατασκευασμένος σε εργαστήριο και τον “έστειλαν” στην ανθρωπότητα με σκοπιμότητα. Και ότι στοχεύει σε συγκεκριμένες ομάδες. Αλλιώς, λένε, γιατί υπάρχουν χιλιάδες κρούσματα στην Ευρώπη (τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πάνω από 40.000 κρούσματα στην Ιταλία, 464 στην Ελλάδα) και τόσο λίγα σε κοντινές στην Κίνα χώρες, αλλά και στην Αφρική; (μόλις 18 το Μπανγκλαντές και 12 στη Νιγηρία).

Ποιος ξέρει;

Και με αφορμή αυτό, να σου πω και το άλλο. Το 2015 με τα capital controls είχαμε γίνει όλοι οικονομολόγοι. Τώρα γίναμε όλοι επιδημιολόγοι. Οι μετρήσεις δεν είναι σωστές. Δε γίνεται σωστή δειγματοληψία. Αποκρύπτονται τα πραγματικά νούμερα. Κάποιοι γιατροί είναι ιδιαίτερα καθησυχαστικοί. Κάποιοι είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι. Αυτό είναι σαν τη γρίπη. Αυτό δεν είναι σαν τη γρίπη. Η τακτική που ακολουθούν οι ειδικοί του επιτελείου είναι σωστή και θα έχει καλά αποτελέσματα. Η τακτική που ακολουθείται από τους ειδικούς είναι λάθος και θα καταλήξουμε με χιλιάδες νεκρούς την ημέρα.

Τα κοιτάζω κι εγώ και διαβάζω πολλά. Αλλά δεν ξέρω. Δεν ξέρω απ’ αυτά και νομίζω ότι ό,τι κι αν διαβάσω, δεν είναι αρκετό για να μάθω και να μπορέσω να “αποφασίσω” ποιος έχει δίκιο. Απλώς ακούω.

Και; Τι γίνεται;

Τι να γίνεται. Αυτό που γινόταν μέχρι να πάει στο Νηπιαγωγείο η μεγάλη μου. Και οι δύο μικρές κυρίες στο σπίτι. Όχι κάτι που δεν έχω ξαναζήσει δηλαδή. Με μόνη διαφορά ότι δεν βγαίνουμε και δεν πηγαίνουμε στη γιαγιά. Ωστόσο, οφείλω να πω ότι είναι ευκολότερα σε σχέση με το έχω ζήσει. Γιατί; Γιατί δεν είναι άρρωστες! Οι stay-at-home moms με διαρκώς άρρωστα παιδιά θα με καταλάβουν!

Το καλό είναι ότι τα έξτρα πράγματα που είχε αναλάβει ο Γιώργος τον τελευταίο καιρό εκτός σπίτιού, ακυρώθηκαν. Οπότε είναι κι αυτός αρκετές ώρες στο σπίτι! Ξαναγνωριζόμαστε!

Εγώ

Είμαι γενικά στεναχωρημένη και μαγκωμένη. Αναμένω τις εξελίξεις και τηρώ τις οδηγίες.

Πόσα δεν είπα;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, δε συνηθίζω να ανεβάζω τέτοια άρθρα στο blog. Και σίγουρα αυτό δεν είναι άρθρο που καλύπτει τα πάντα σχετικά με το θέμα -και πώς θα μπορούσε άλλωστε;

Υπάρχουν πολλές ερωτήσεις και λίγες απαντήσεις. Κι εγώ, που δεν είμαι ούτε ειδικός ούτε και (last time I checked) κανένα λαμπρό μυαλό, απλώς κάθομαι στον καναπέ μου, πίνω τον καφέ μου, είμαι μαζί με την υγιή οικογένειά μου και γράφω πώς μου φαίνονται όλα αυτά. Ζω πρωτόγνωρα πράγματα, αλλά είμαστε αυτή τη στιγμή καλά. Να δώσει ο Θεός να περάσει γρήγορα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Σε ζωές πρώτα και σε όλα τα άλλα μετά.

---

Εσείς ποιες σκέψεις κάνετε μέσα σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε;

Μαρία

*Ο τίτλος είναι μια παράφραση τίτλου βιβλίου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, “Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων”. Το οποίο δεν έχω διαβάσει και χμ, για να το ψάξω τώρα στην καραντίνα.

**Η φωτογραφία είναι από μια βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, παλιά, που ζούσαμε κανονικά. Πόσο παλιά δηλαδή, μόλις στις 24 Φεβρουαρίου 2020.