Το βιβλίο της Γιαπωνέζας Marie Kondo, που έγινε best seller σε όλο τον κόσμο.
Από ένα blog με μότο την απλότητα, που σέβεται τον εαυτό του, δε θα μπορούσε να λείπει ένα από τα πιο διάσημο βιβλία παγκοσμίως σχετικά με την τακτοποίηση, την οργάνωση και την εκκαθάριση άχρηστων πραγμάτων! Σήμερα το παγκόσμιο best seller “Σπίτι σε τάξη, ζωή σε τάξη: Η μαγεία του να τακτοποιείς” βρίσκει τη θέση του στην Κόκκινη Καμέλια.
Ο πρωτότυπος τίτλος είναι “The life-changing magic of tidying up” και το ανακάλυψα μέσω ενός βίντεο στο Youtube, καθώς έψαχνα περιεχόμενο σχετικά με ξεκαθάρισμα στο σπίτι και καλύτερη οργάνωση.
Η Μαρί Κόντο στο βιβλίο υποστηρίζει ότι το να τακτοποιήσει κανείς είναι μια τέχνη που πρέπει να τη διδαχθεί, να τη μάθει σωστά. Η τακτοποίηση πρέπει να γίνει μία φορά και σωστά και όχι λίγο λίγο κάθε τόσο. Δίνει μεγάλη έμφαση στο να πετάξουμε πράγματα προχωρώντας ανά κατηγορίες (πρώτα τα ρούχα, μετά τα βιβλία κ.ο.κ) και όχι ανά δωμάτιο. Το κριτήριο για να αποφασίσουμε τι θα κρατήσουμε είναι η ερώτηση “μου δίνει χαρά;” (does it spark joy?).
Σχετικά με τη συμμετοχή και την ανάμειξη άλλων ατόμων στην εκκαθάριση, συμβουλεύει να μην εμπλέκουμε άλλους στις αποφάσεις μας, αλλά και να μην τους αναγκάζουμε να αποχωριστούν δικά τους πράγματα αν δε θέλουν. Αφού πετάξουμε, δίνει πολύ πρακτικές και χρήσιμες συμβουλές για το πώς να οργανώσουμε τα πράγματα στο σπίτι, ώστε να τα βρίσκουμε εύκολα. Τέλος, επεκτείνει τα οφέλη που έχει το ξεκαθάρισμα του σπιτιού στη ζωή μας γενικότερα.
Η μέθοδός της ονομάστηκε “KonMari” δημιουργώντας μια σύντμηση από το ονοματεπώνυμό της, και είναι πάρα πολύ διάσημη σε όλο τον κόσμο, ειδικά σε όσους επιδιώκουν το να ξεκαθαρίσουν τα άχρηστα πράγματα και ειδικά στους αρχάριους του μινιμαλισμού.
Είναι ένα βιβλίο που και διαβάζεται εύκολα, αλλά και το θεωρώ εγχειρίδιο, στο οποίο ανατρέχω τακτικά! Με βοήθησε αρκετά να διαμορφώσω νοοτροπία σχετικά με τα πράγματα που κρατάω στο σπίτι και το συναισθηματικό δέσιμο που έχω αναπτύξει μαζί τους.
Βρήκα πολύ καλή ιδέα το ότι στην ελληνική έκδοση υπάρχει ένα παράρτημα στο τέλος με έναν κατάλογο φορέων, οργανισμών, ιδρυμάτων και συλλόγων που δέχονται αντικείμενα σε καλή κατάσταση, μαζί με τα στοιχεία επικοινωνίας τους. Δεν ξέρω αν κάτι παρόμοιο υπάρχει και στην πρωτότυπη έκδοση, αλλά νομίζω πως μια τέτοια λίστα δίνει κίνητρο. Εμπνέει να ξεκινήσει κανείς άμεσα την εκκαθάριση, γιατί ξέρει ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται και θα χρησιμοποιήσουν τα πράγματα που ο ίδιος έχει καταχωνιασμένα στην ντουλάπα του και έχει μήνες να σκεφτεί ακόμα και την ύπαρξή τους!
Στα αρνητικά του θα σημειώσω δύο σημεία:
Πρώτον, η μετάφραση δε με ικανοποίησε πλήρως, επειδή σε πολλά σημεία μού φάνηκε πολύ μηχανική, σαν να είχε γίνει από αυτόματη μηχανή που μεταφράζει λέξη προς λέξη. Πιστεύω ότι αν το διαβάσω στο πρωτότυπο θα μου φανεί με διαφορά πιο φυσικός ο λόγος. Όταν διαβάζω το κείμενο και από μέσα στο κεφάλι μου “ακούω” πώς ακριβώς ήταν γραμμένο στα αγγλικά, αυτό αποτελεί αρνητική βαθμολογία για το μεταφραστή…
Δεύτερον, σε κάποια σημεία αγγίζει τον ανιμισμό και ισχυρίζεται πως τα αντικείμενα ανταποκρίνονται στο ανθρώπινο συναίσθημα. Για παράδειγμα, λέει δηλαδή πως τα ρούχα μας μας εξυπηρετούν όλη τη μέρα και το βράδυ πρέπει κι αυτά να “ξεκουραστούν”, γι’ αυτό πρέπει να τα διπλώνουμε με προσοχή και να μην τα πετάμε τσαλακωμένα. Ή ότι φεύγοντας από το σπίτι πρέπει να του λέμε αντίο και επιστρέφοντας να το χαιρετάμε. Nα ευχαριστούμε το παλτό μας που μας κράτησε ζεστούς και την τσάντα μας που κουβάλησε τα πράγματά μας. Αυτό ίσως είναι μια λογική γνωστή στο γιαπωνέζικο λαό, αλλά με παραξένεψε κάπως.
Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο που θα φανεί χρήσιμο σε όσους δυσκολεύονται με την τακτοποίηση και την οργάνωση. Το προτείνω, επίσης, σε όλους όσοι νιώθουν ότι κάπου έχουν χαθεί με το να στοιβάζουν αντικείμενα και επιθυμούν να ξεφορτωθούν το χαμό από πράγματα στο σπίτι (και κατ’ επέκταση τη ζωή τους). Ακόμα και αν δεν επιδιώκουν το μινιμαλισμό ως νοοτροπία ζωής, θα τους βοηθήσει να κάνουν μια καλή εκκαθάριση και να διακρίνουν ποια αντικείμενα έχουν πραγματική σημασία.
Το έχω δανείσει ήδη στη μαμά μου και τη μία μου αδερφή να το διαβάσουν και έχω στο νου μου άλλα 2-3 άτομα στα οποία σκέφτομαι να το δωρίσω, για να το έχουν και να ανατρέχουν!
Το βιβλίο Σπίτι σε τάξη, Ζωή σε τάξη: Η μαγεία του να τακτοποιείς κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος. Αν προτιμάτε την πρωτότυπη έκδοση στα αγγλικά (είναι ευκολοδιάβαστο ακόμα και από όσους δε μιλάνε άψογα), κυκλοφορεί επίσης στην Ελλάδα και ο τίτλος είναι The life-changing magic of tidying up.
Το έχετε διαβάσει; Αν ναι, πώς σας φάνηκε; Αν όχι, θα σας ενδιέφερε;
Μαρία
Αν σας άρεσε το άρθρο, κάντε εγγραφή στο newsletter για να ενημερώνεστε 1 φορά την εβδομάδα για τα νέα άρθρα στο blog! Με την εγγραφή σας, θα λάβετε δώρο το e-book “Τα 5 πρώτα πράγματα που πρέπει να ξεφορτωθείς ΣΗΜΕΡΑ“
Μαρία μου πληρέστατη η κριτική σου και μου άρεσε που σημείωσες και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Δεν ξέρω αν θα επέλεγα να διαβάσω αυτό το βιβλίο, μιας και τέτοιου είδους πληροφορίες μπορώ να βρω σε αξιόλογα κανάλια στο youtube, σίγουρα όμως αν το έκανα θα επέλεγα να το διαβάσω στα αγγλικά, γιατί αυτό που ανέφερες με την μετάφραση είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Αποφεύγω να διαβάζω μεταφρασμένα βιβλία, τα αναζητώ συνήθως στα αγγλικά.
Πολύ μου άρεσε ο τρόπος παρουσίασης σου και θα περιμένω να διαβάσω και μελλοντικές κριτικές βιβλίων.
Σου εύχομαι να έχεις μια πολύ όμορφη εβδομάδα 🙂
Μαρίνα, σ’ ευχαριστώ πολύ που σχολίασες!
Αρχικά να σου πω ότι κι εγώ το αγόρασα μετά από δισταγμούς, γιατί πίστευα ότι το περιεχόμενό του θα ήταν ό,τι είχα δει στο YouTube και τσάμπα θα είχα δώσει λεφτά. Είναι αλήθεια ότι πολλά από αυτά που λεει τα βρίσκεις στους μινιμαλιστές Youtubers, ΑΛΛΑ για μένα έχει διαφορά το να διαβάζεις κάτι τέτοιο ολοκληρωμένο, κρατώντας το στα χέρια σου και ανατρέχοντας όποτε θες. Είναι εγχειρίδιο, όπως είπα, το έχω στη βιβλιοθήκη μου και το ξεφυλλίζω τακτικά. Όσο για τη μετάφραση, μπορείς να πάρεις την πρωτότυπη έκδοση, που πωλείται και στην Ελλάδα και εκεί δε θα έχεις παράπονο!
Καταλαβαίνω τις σκέψεις σου και σε ευχαριστώ πολύ που τις μοιράστηκες! Θα έρθουν κι άλλες κριτικές από αγαπημένα μου βιβλία! Καλή εβδομάδα!
Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω διαβάσει.. Έχω διαβάσει βέβαια αρκετά άρθρα γύρω απ’ τη Marie Kondo και τα βιβλία της και έχω δει αρκετά βίντεο στο YouTube, όπως και μια ομιλία της στα Tedx Talks. Δε ξέρω αν προσφέρει κάτι παραπάνω το βιβλίο πέρα απ’ τα tips που ήδη υπάρχουν στο διαδίκτυο σχετικά με την μέθοδο της. Πάντως μπήκα στη διαδικασία να τακτοποιήσω τα πράγματα μου σύμφωνα με τον τρόπο που περιγράφει, και αφού είμαι οπαδός του μινιμαλισμού, λατρεύω την ιδέα του “μου δίνει χαρά;” σαν κριτήριο για όσα πράγματα έχω ή αγοράζω. Μου άρεσε πολύ όπως το παρουσίασες! Ελπίζω να ανακαλύψω κάποιο καινούριο βιβλίο σε επόμενη κριτική σου.. 🙂
Μινιμαλιστές united Χαχα! Είναι χρήσιμες οι συμβουλές της, όντως! Την ομιλία στο TEDx μάλλον την έχασα, τρέχω να την ψάξω!
Ευχαριστώ, Ρία! Θα έρθουν κι άλλες κριτικές με βιβλιοπροτάσεις!
Αυτό το spark joy πάντως εμένα μου δημιουργεί προβλήματα αντίθετα με το μινιμαλισμό! Αν αναρωτηθώ πόσα αντικείμενα μου φέρνουν χαρά θα έπρεπε να έχω τόσα και άλλα τόσα! Όσο για την ξεκούραση των ρούχων και όλο το concept ομολογώ πως δεν το είχα ξανα-ακούσει! Πάντως είναι κορυφή στο δίπλωμα το ομολογώ και έχω πάρει πολλές ιδέες!
Ειναι λίγο περίπλοκο, όντως, Κατερίνα! Από μόνο του κι εμένα δε με βοηθάει. Συνήθως το συνδυάζω με άλλες ερωτήσεις για να καταλήξω. Ξέρεις, τα κλασικά, “γιατί το κρατάω ακόμα;”, “πότε το χρησιμοποίησα τελευταία φορά;”, “ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ;”. Αυτή η τελευταία είναι life saving. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μου δίνουν χαρά, αλλά αν δεν τα ξαναδώ ποτέ, η ζωή μου δε θα αλλάξει στο ελάχιστο!
Όντως, το δίπλωμα είναι κίνηση-κλειδί!
Pingback: Η οργάνωση των εγγράφων στο σπίτι - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Πώς ορίζω την απλότητα στη ζωή μου (+πώς το Κορίτσι Μάλαμα) - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Κριτική βιβλίου "The subtle art of not giving a f*ck" - Η Κόκκινη Καμέλια
Pingback: Καθαρή και τακτοποιημένη κουζίνα: οι τεχνικές μου - Η Κόκκινη Καμέλια
Το διαβασα πριν απο 15 ημέρες. Αν την είχα αδελφή μου, θα την ειχα, στην καλύτερη, αφήσει με τα μισά μαλλιά (πετούσε τα αντικείμενα των δικών της χωρίς να τους ρωτήσει)! Πιο ψυχαναγκαστικη πεθαίνεις (γράφει μια ψυχαναγκαστικη)! Αυτό που μιλαει στα αντικείμενα όντως μας φαίνεται, ως λαός περίεργο. Αν σκεφτείς, ομως, ότι παραμιλαμε (πχ εγώ οταν πλένω τα πιάτα ώρες ώρες), γιατί να μη μιλησω και στο παλτό ή στο μπλουζάκι;;; Όλοι μαζί με τη Μαρί!
Χαχαχαχα!! Κοίτα, πετούσε τα πράγματα των δικών της, αλλά το λέει σαν παράδειγμα προς αποφυγή! Όσο για το παραμιλητό, το έχουμε όλοι λίγο-πολύ χαχα!
Μαρία μου το έχω διαβάσει και επίσης το έχω δωρίσει και στα τρία παιδιά μου.Συμφωνω για τα αρνητικά σημεία που επεσημανες.Παρολα αυτά λέω ευχαριστώ σε ένα αντικείμενο όταν το πετώ και τις κάλτσες τις διπλώνω αλλά Μαρί ΚόντοΜου αρέσει το δίπλωμα αισθητικά κι όχι για να ξεκουραστούν οι κάλτσες χαχαχαχα χαχαχαχα
Χαχαχα έχεις ένα δίκιο! Είναι πιο εύκολο!