Αν ο τίτλος και μόνο από μόνος του δεν αποτελεί έμπνευση, τότε περιμένετε για να διαβάσετε όλο το βιβλίο!
Η νέα έκδοση των Εκδόσεων Διόπτρα έχει διαφορετικό εξώφυλλο.
Το βιβλίο “Κάν’ το κι ας φοβάσαι” της Susan Jeffers, με πρωτότυπο τίτλο “Feel the fear and do it anyway” αποτελεί αναμφίβολα ένα βιβλίο-έμπνευση!
Διάβασα αυτό το βιβλίο μια περίοδο προβληματισμού. Αναρωτιόμουν αν μπορώ να τολμήσω να κάνω κάτι διαφορετικό στη ζωή μου. Το πέτυχα τυχαία στη Βιβλιοθήκη και διαβάζοντας τον τίτλο, το πήρα αμέσως.
Το περιεχόμενό του
Θα σημειώσω τα σημαντικότερα σημεία του, για να καταλάβετε σε ποιο πνεύμα κινείται.
Το βιβλίο μιλάει αρχικά για το πώς ο φόβος έχει κατακλύσει τις ζωές μας. Φοβόμαστε να κάνουμε αλλαγές στη ζωή μας.
Φοβόμαστε ότι δεν έχουμε τα προσόντα.
Φοβόμαστε ότι θα αποτύχουμε.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να πιστέψουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και να αντιμετωπίσουμε ό,τι έρθει στο δρόμο μας.
Άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι φοβούνται! Όλοι νιώθουν φόβο όταν πρόκειται να επιχειρήσουν κάτι μεγαλύτερο ή διαφορετικό. Αν αυτό τους κρατούσε πίσω, τότε κανείς δε θα τολμούσε ποτέ τίποτα καινούριο.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις για να ξεπεράσεις το φόβο, είναι να αρχίσεις να το κάνεις! Το να τολμήσεις είναι λιγότερο τρομακτικό… Πιο τρομακτικό είναι να μείνεις κολλημένος σε μια κατάσταση που σε εγκλωβίζει.
Οι μικρές κινήσεις που σε βγάζουν από το comfort zone σου είναι οι κινήσεις-κλειδιά. Αυτές σιγά σιγά θα σε οδηγήσουν σε μια νέα comfort zone και θα σου δώσουν αυτοπεποίθηση για να τολμήσεις περισσότερα.
Έχεις τον έλεγχο της ζωής σου! Εσύ δημιουργείς την ευτυχία και τη δυστυχία! Ανάλαβε την ευθύνη και μην κατηγορείς τους άλλους!
Η ευθύνη
Το να ρίχνεις την ευθύνη αλλού δε θα σε οδηγήσει πουθενά. Αλλά και το να αναλάβεις εσύ την ευθύνη για τα λάθη του παρελθόντος, δε σημαίνει ότι πρέπει να κατηγορείς τον εαυτό σου. Να σκέφτεσαι πάντα ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες, ανάλογα με τις συνθήκες που συνάντησες.
Διάλεξε τι σε κάνει να νιώθεις καλά και κυνήγησέ το!
Πώς θα αντιδράσουν οι γύρω σου σε αυτή σου την αλλαγή;
Να θυμάσαι ότι μόλις αποφασίσεις να αλλάξεις τη ζωή σου, να παρατήσεις την παλιά comfort zone σου και να κυνηγήσεις κάτι καινούριο, όλοι θα σου πουν ότι είσαι υπερβολικά αισιόδοξος. Θα αντισταθούν και θα επαναστατήσουν στην αλλαγή που τολμάς! Και ξέρεις γιατί;
Γιατί έχουν συνηθίσει και επαναπαυθεί στην γκρίνια.
Τι πρέπει να κάνεις τότε;
Βρες ανθρώπους να σε εμψυχώνουν. Δημιούργησε έναν περίγυρο που ταιριάζει με την αλλαγή που επιδιώκεις. Κι αν διστάζεις να κάνεις την πρώτη κίνηση για να βρεθείς κοντά σε νέα πρόσωπα, να ξέρεις ότι οι περισσότεροι θα χαρούν πολύ αν τολμήσεις να επικοινωνήσεις μαζί τους και επιδιώξεις να έχετε επαφές!
Το σύνδρομο του εκκρεμούς
Στην αρνητική αντίδραση του του περιβάλλοντός σου απέναντι στην αλλαγή που θα ξεκινήσεις, είναι αναμενόμενο να αντιδράσεις κι εσύ έντονα. Αμυντικά, θα αντιδράσεις υπερβολικά επιθετικά σ’ αυτούς που αντιστέκονται στο νέο όραμά σου. Αυτό λέγεται “σύνδρομο του εκκρεμούς” και απεικονίζει τη δική σου αντίδραση που ξεκινά από την απάθεια και κινείται μέχρι την υπερβολή, ώσπου σιγά σιγά να φτάσεις σε μια μέση κατάσταση. Προσπάθησε λοιπόν να είσαι μετριοπαθής από την αρχή απέναντι στους άλλους και στις αντιδράσεις τους.
Τι γίνεται με τις λάθος αποφάσεις;
Δεν υπάρχουν λάθη. Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις, θα σου μάθει κάτι. Όποια απόφαση κι αν πάρεις, θα είναι ένα βήμα παρακάτω στην πορεία σου. Ό,τι κι αν διαλέξεις, θα έχει τελικά κάποιο όφελος. Είτε θα πετύχεις, είτε θα μάθεις κάτι καινούριο για τον εαυτό σου και τη ζωή. Σκέψου ότι ό,τι κι αν βρεθεί μπροστά σου, μπορείς να το αντιμετωπίσεις!
Μετά την απόφαση, διόρθωνε τα λάθη χωρίς να τα κουκουλώνεις.
Ισχύει η φράση “Ήταν όλη μου η ζωή!”;
Πολλές φορές, όταν αποτυγχάνουμε σε κάτι, απελπιζόμαστε και νιώθουμε σαν να χάσαμε τα πάντα. Αυτό, όμως, δεν είναι αλήθεια. Τίποτα δεν είναι “όλη η ζωή”. Η ζωή μας (πρέπει να) αποτελείται από πολλά και διαφορετικά κομμάτια, ώστε, αν χάσουμε το ένα, να μην έχουμε χάσει τα πάντα. Η οικογένειά μας, η σχέση μας, η δουλειά μας, οι φίλοι μας, το χόμπι μας, όλα αυτά αποτελούν διαφορετικά κομμάτια της ζωής. Αν αποτύχουμε σε κάποιο τομέα, δεν τα χάσαμε όλα… Το πλέγμα των άλλων μερών παραμένει άθικτο!
Κι αν πονέσω;
Όταν έρθει ο πόνος, αναγνώρισέ τον. Δέξου τον. Ανάλαβε δράση για να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Σκέψου ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ζήσει ανείπωτες τραγωδίες, πολέμους, έζησαν τον ίδιο το θάνατο και παρ’ όλ’ αυτά, επιβίωσαν, βγήκαν νικητές.
Να θυμάσαι πάντα ότι μετά το τολμηρό βήμα, ο παλιός πολυλογάς και γκρινιάρης εαυτός σου θα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον νέο, ανώτερο εαυτό σου. Με αυτόν που τόλμησε! Μη φοβάσαι! Κάν’ το κι ας φοβάσαι!
Πώς μου φάνηκε
Τα βασικά σημεία που παραθέτω και το πνεύμα που μεταφέρουν είναι ακριβώς το κλίμα του βιβλίου.
Αυτό το βιβλίο είναι η ένεση αυτοπεποίθησης που όλοι χρειαζόμαστε καμιά φορά. Είναι αυτό το φιλικό χτύπημα στον ώμο και ταυτόχρονα το δυνατό σπρώξιμο στην πλάτη που χρειαζόμαστε για να κάνουμε μια μεγάλη αλλαγή.
Είναι ένα βιβλίο που σου λέει ξεκάθαρα πως όποιο εμπόδιο κι αν συναντήσεις στη ζωή σου, θα το ξεπεράσεις.
Είναι ένα βιβλίο που σε εμπνέει πραγματικά να σηκωθείς από την καρέκλα σου και να κυνηγήσεις αυτό που έχεις βάλει στο μάτι. Γιατί το να αποτύχεις είναι ασήμαντο. Ό,τι κι αν γίνει, κάτι θα έχεις μάθει, θα έχεις γίνει καλύτερος και θα έχεις βγει από το βάλτο σου!
Αυτό το βιβλίο μου άρεσε. Σε πολλά σημεία το βρήκα με την πρώτη ματιά “υπερβολικά αισιόδοξο”, αλλά με μια δεύτερη ματιά είπα: “και γιατί όχι; γιατί κάποιοι άλλοι τα κατάφεραν; γιατί να πιστεύω ότι εγώ δεν μπορώ; γιατί να δίνω τόση αξία στα εμπόδια;”
Πολλές φορές θυμάμαι το πνεύμα του, όταν νιώθω ότι δεν τα καταφέρνω και μου δίνει μια αίσθηση φρέσκιας πνοής!
Αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία! Σε έναν κόσμο που κάθε μέρα μας θυμίζει ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας, ότι είναι καλύτερα να μείνουμε βολεμένοι και ότι όποιος επιδιώκει μια μεγάλη αλλαγή είναι παράφρων και εκτός πραγματικότητας, αυτό το βιβλίο φέρνει μια άλλη οπτική.
Το βιβλίο “Κάν’ το κι ας φοβάσαι” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Το έχετε διαβάσει; Αν όχι, δε σας φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση που προτείνει;
Τι φοβάστε να τολμήσετε και πιστεύετε ότι αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να σας βοηθήσει να το κάνετε;
Μαρία
Πω πω…εννοείται πως μου κέντρισε το ενδιαφέρον η ανάρτηση σου!Πάντα μου “κλείνουν” το μάτι τέτοια βιβλία και για να είμαι ειλικρινής, ακόμα περισσότερο όταν τα προτείνεις εσύ!Εμπιστεύομαι πολύ το γούστο σου!!!Λοιπόν….εγώ φοβάμαι να ξεκινήσω ένα μεταπτυχιακό, παρόλο που το σκέφτομαι παααααρα πολύ καιρό.Επίσης, φοβάμαι να κάνω οποιαδήποτε επαγγελματική αλλαγή ενώ δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένη με την τωρινή μου δουλειά.Έχω βολευτεί παρόλο που με δυσαρεστουν πολλά πράγματα σε αυτή.
Σε ευχαριστώ πολύ Ελισάβετ! Νομίζω ότι έχουμε ίδιες προτιμήσεις και γι’ αυτό εμπιστεύεσαι την κρίση μου! Σε καταλαβαίνω απολύτως για το φόβο των αλλαγών που λες. Πρέπει να συνυπολογίσεις πολλούς παράγοντες και να ζυγισεις πολλά… Εύχομαι να το τολμήσεις παρ’ όλ’ αυτά!!
Πολύ ενδιαφέρον φαίνεται!
H Mel Robbins λέει συχνά το #doitanyway. Και όντως έχει πολύ δίκιο αυτή η φράση!
Τώρα προσπαθώ να συνεχίσω το διάβασμα του “Stop saying you’re fine”. Το αγόρασα το Δεκέμβριο και για κάποιο λόγο διάβασα λίγες σελίδες και μετά ξέχασα την ύπαρξή του! Μάλλον λόγω μετακόμισης.
Do it anyway λοιπόν!
Ααααα συ το μου έχει διαφύγει και κάτσε να το δω! Σε ευχαριστώ για την πρόταση Ερωφιλη!
Pingback: Εγώ, στα 28 μου - Η Κόκκινη Καμέλια