Σε ποια πράγματα δίνεις αξία; Τι διαλέγεις;

Η απόσταση που κρατώ τον τελευταίο καιρό από την τηλεόραση, το ίντερνετ και το Instagram συνεχίζεται σε έναν βαθμό. Νιώθω παράξενα με όσα βλέπω να υπάρχουν εκεί.

Διαβάζω παντού τα ίδια και τα ίδια για τον κορονοϊό, για βιασμούς, για οπαδικές δολοφονίες, για θανάτους μικρών παιδιών, για πολέμους, για λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, για τις δηλώσεις του τάδε για το τάδε θέμα και μετά την άποψη του τάδε για τις δηλώσεις του τάδε για το τάδε θέμα. Ο τάδε έχει εκατομμύρια φόλοερς αλλά είπε το τάδε πράγμα και αυτός είναι λόγος για να τελειώσει η καριέρα του. Τι πειράζει, περιμένουν άλλοι πίσω του.

Και αυτό δυστυχώς δε συμβαίνει μόνο στα πρωινάδικα και στα μεσημεριανάδικα. Συμβαίνει και στο ίντερνετ, που είχα μια ελπίδα ότι κρατάει ένα επίπεδο, ότι σε έναν βαθμό μπορώ να φιλτράρω όσα βλέπω. Αλλά όχι. Τα ίδια και τα ίδια, σαν να αναμασάμε ένα σαπισμένο σκουπίδι.

Και ξαφνικά,

βλέπω ένα στόρι της Κατερίνας – Μαμάς για σπίτι, με ένα σχόλιο που έγραψε κάποιος στο ποστ της για τη σειρά για τον Άγιο Παΐσιο. Το σχόλιο ήταν ό,τι πιο τοξικό μπορείς να δεις. Κάτι όπως “Επιτέλους, έχει γεμίσει παπαδαριό η τηλεόραση, μήπως να κάνουμε και καμιά Σταυροφορία; Τι πάτε και βλέπετε;” ή κάπως έτσι.

Η Κατερίνα απάντησε με απίστευτη ψυχραιμία. Είπε, μεταξύ άλλων, ότι είναι πρεσβυτέρα και, αλήθεια, τι περιεχόμενο περιμένει να δει κανείς στη σελίδα της; Ντάξει, της έβγαλα το καπέλο. Δεν ξέρω πώς θα απαντούσα εγώ σε κάτι τόσο τοξικό.

Καθόμουν για ώρα και σκεφτόμουν αυτό το σχόλιο. Καθόμουν για ώρα και σκεφτόμουν σε τι εκθέτουμε τον εαυτό μας κάθε μέρα και τελικά τι είναι το ενοχλητικό.

Πλέον οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ό,τι επιλογές θέλουν

Δεν είναι υποχρεωμένοι να “καλοπαντρευτούν” μικροί, να κάνουν την καθωσπρέπει δουλειά των γονιών τους, να κάνουν παιδιά επειδή πρέπει, να τα μεγαλώσουν κάπως επειδή η κοινωνία το επιβάλλει, να είναι τα καλά παιδιά του Κατηχητικού ή της “καλής”, σοβαρής κοινωνίας που νοιάζεται για το τι λέει ο κόσμος, να ντύνονται κάπως, να φέρονται έτσι ή αλλιώς, δε χρειάζεται πια να ζήσουν με όλα εκείνα που τους περιόριζαν. Τα πέταξαν πλέον και είναι ελεύθεροι! Κυκλοφορεί ό,τι περιεχόμενο θέλεις και μπορείς να δεις ό,τι θέλεις και να διαλέξεις τι από αυτά σε εκφράζει.

Και τελικά, ποιες επιλογές κάνουν οι άνθρωποι;

Ποιους φέρνουν μπροστά; Ποιο περιεχόμενο θέλουν; Με τι ασχολούνται; Ποιους ανθρώπους έχουν για πρότυπα και πόσο εύκολα “πέφτουν από τα σύννεφα” όταν αυτοί οι άνθρωποι κάνουν μια δήλωση που κανείς δεν περιμένει; Και μετά πόσο εύκολα τον πετάνε έξω αυτόν και φέρνουν άλλον στη θέση του;

Δεν είναι το θέμα μου μια συγκεκριμένη δήλωση, ένα συγκεκριμένο σχόλιο, κάτι συγκεκριμένο. Είναι όλο. Αυτό με το οποίο ασχολείσαι, αυτό διαλέγεις. Αν ακολουθείς τα τάδε άτομα στο Instagram, αυτά διαλε΄γεις. Αν μιλάς για εγκλήματα, διαλέγεις τα εγκλήματα. Αν κάθεσαι με τις ώρες και κοιτάς το χέρι του δολοφόνου να κατεβαίνει και τις φρικτές φωνές των ανθρώπων την ώρα που πεθαίνουν και το βλέπεις και το ξαναβλέπεις και το ξαναπαίζεις και το ξανακούς, αυτό διαλέγεις.
Όταν λες και ξαναλές και ξανα-αναλύεις και ξανα-σχολιάζεις τις δηλώσεις του τάδε για τις πράξεις του δείνα, αυτά στηρίζεις. Σε αυτά δίνεις σημασία.

Αυτός ο άνθρωπος γίνεσαι.

Αποτελώ εξαίρεση; Είμαι υπεράνω; Πιστεύω ότι είμαι βασιλικότερη του βασιλέως; Καλύτερη; Ανώτερη; Ούτε καν. Δεν είμαι. Μέσα σε αυτά ζω κι εγώ.

Απλώς τελευταία με προβλημάτισε όλο αυτό. Γι’ αυτό έκανα ένα βήμα πίσω. Νομίζω ότι δε θέλω να είμαι έτσι. Νομίζω ότι δε θέλω να αναμασάω ξανά και ξανά και ξανά τα σκουπίδια της ζωής. Θέλω να μιλήσω για κάτι άλλο. Για κάτι καλύτερο. Για κάτι που θα με ανυψώσει. Για κάτι που θα έχω να δώσω στα παιδιά μου.

Και τίποτα από αυτά που ακούω τριγύρω δεν είναι τέτοιο.

Οκ, ρε Μαρία, και τι να κάνουμε;

Δεν είμαι κοινωνιολόγος. Ούτε άνθρωπος του πνεύματος. Δεν είμαι το άτομο που θα κάνει την καινοτομία. Και δεν ξέρω αν από τη μικρή μου γωνίτσα μπορώ να κάνω κάτι.

Μπορώ να γράψω αυτό το κείμενο. Το έγραψα. Μπορώ να διαλέξω να ΜΗΝ αναπαράγω ξανά και ξανά και ξανά τα σκουπίδια. Μπορώ να μην προσθέσω το 25486ό σχόλιο πάνω στις δηλώσεις του τάδε για τις δηλώσεις του τάδε για το τάδε θέμα. Ίσως μπορώ να βρω κάτι που να φέρει μια μικρή φωτεινή πλευρά και να το αναδείξω. Προσπαθώ.

Ίσως μπορείς κι εσύ. Κάτι θα μπορείς να κάνεις κι εσύ. Ίσως το να σταματήσουμε όλοι μαζί να δίνουμε φωνή σε όσους μιλάνε για σκουπίδια.
Ποια είναι τα σκουπίδια; Δεν ξέρω αν περιμένεις από εμένα να το πω. Νομίζω ότι το νιώθεις μέσα σου. Όλοι μας έχουμε μέσα μας το κριτήριο για το τι είναι σκουπίδι.

Σου έκανα την καρδιά περιβόλι;

Συγγνώμη αν τα είπα λίγο στραβά.

Αν αυτά που λέω ή το ποια είμαι ή το ποια πράγματα πιστεύω δε σου αρέσουν, σε παρακαλώ μη με διαβάζεις. Νομίζω ότι πάνω-κάτω έχεις καταλάβει τι απόψεις έχω -κι αν όχι, μετά από λίγο καιρό εδώ τριγύρω, θα καταλάβεις. Αλλά μη μου αφήσεις τις δικές σου λάσπες φεύγοντας. Μην αφήνεις τοξικότητα πίσω σου. Υπάρχει ήδη πολλή. Απλώς κλείσε με.
Κάνε με unfollow στο Instagram. Μη βλέπεις τίποτα δικό μου.
Φτιάξε τον κόσμο σου όπως πιστεύεις ότι θα είναι καλύτερος, κι αν τα δικά μου λόγια δεν είναι μέσα σε αυτά τα καλύτερα, μην τα ακούς.

Νομίζω ότι κι εγώ αυτό θα προσπαθήσω να κάνω. Θα χτίσω έναν κόσμο με ανθρώπους και περιεχόμενο που θέλω. Που μιλάνε για πράγματα που με εμπνέουν και δε με κάνουν να νιώθω σαν να πάτησα σε λάσπες. 

Μαρία

2 Comments

  1. Ανδρέας Πετρουλάκης 19/02/2022 at 16:18

    Μου αρέσει πολύ να σε διαβάζω. Σε όλα αυτά που αναφέρεις με προβληματιζαν και εμένα και εξού ο λόγος που έκλεισα το Facebook . Δεν σημαίνει πως απέφυγα την αθλιότητα που κυκλοφορεί στην πλατφόρμα αυτήν, καθώς την συναντώ και έξω από αυτό. Επιλέγω συνειδητά πλέον-τις περισσότερες φορές για να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, πρώτα-, τι θα δω, αν είναι ικανό να εμπνεύσει θετικά ή και να βάλει σε σκέψεις που θα γεννήσουν . Μακάρι να μπορούσαμε όλοι μας, να βγάζαμε τον οποιο θυμό και απογοήτευση με τον τρόπο που επιλέγεις εσύ. Επίτρεψέ μου να πω, πώς είναι ο δύσκολος τρόπος, αλλά και ο πιό ωφέλιμος. Σε συγχαίρω, γιατί βλέπεις η κοινωνία αυτές τις φωνές… ,τις μεταφράζει ώς αδυναμία. Τα σέβη μου, από το Ηράκλειο της Κρήτης. Είσαι από τις φωνές… ,που κρύβουν πνευματική υγεία.

    Reply
    1. Μαρία 19/02/2022 at 16:45

      Σε ευχαριστώ πολύ Ανδρέα. Χαίρομαι πραγματικά που υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν όσα σκέφτομαι κι εγώ!

      Reply

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.