Όταν ανέβασα την κριτική μου για το βιβλίο “Η αποκάλυψη του πορφυρού κώδικα”, μια κοπέλα στο Instagram με ρώτησε αν μπορεί να διαβάσει ιστορικό μυθιστόρημα της εποχής του Βυζαντίου, ενώ δεν ξέρει καλή Ιστορία για εκείνη την περίοδο.

Θα το καταλάβαινε;

Τότε σκέφτηκα ότι τα καλογραμμένα ιστορικά μυθιστορήματα κάνουν ακριβώς αυτό για τον αναγνώστη. Τον βοηθούν να μπει στην εποχή, χωρίς να ξέρει για την εποχή. Αυτή είναι η επιτυχία ενός ιστορικού βιβλίου, να σε κάνει να ταυτιστείς με τον ήρωα, τη ζωή του και την περιοχή, ώστε να μάθεις Ιστορία μέσα από την ιστορία.

Αν διαβάζεις κάτι και δεν καταλαβαίνεις το πλαίσιο της ιστορικής περιόδου και της τοποθεσίας και πρέπει να ψάξεις μόνος σου ιστορικές πηγές… τότε μάλλον ο λογοτέχνης δεν έκανε καλή δουλειά! Η δουλειά του είναι να κάνει την ιστορική έρευνα και να σε βάλει στον “κόσμο” της εποχής με την τέχνη του.

Κάποτε διάβασα ένα ιστορικό μυθιστόρημα… Θυμάμαι ότι κάπου μέσα στις σελίδες, 3-4 φορές στα τέλη κεφαλαίων, είχε 1 σελίδα με ατόφια αποσπάσματα με ιστορικές πληροφορίες (νομίζω ήταν για τη Μικρασιατική Καταστροφή), με την ένδειξη από κάτω “από την ιστοσελίδα Wikipedia”. Και αυτές οι πληροφορίες ήταν απαραίτητες για να καταλάβεις τι γινόταν παρακάτω στο βιβλίο.

Δε χάρηκα! Διαβάζω ιστορικό μυθιστόρημα και βρίσκω μέσα ακέραιο περιεχόμενο από το ίντερνετ που μπορώ να το βρω και μόνη μου με μια αναζήτηση; Η δουλειά σου είναι να το βάλεις στην πλοκή αυτό και να μου το πεις μέσα από την ιστορία σου!

Είναι διαφορετικό να υπάρχει κάποια σύντομη υποσημείωση με κάποια πληροφορία, που προσφέρει κάτι έξτρα, αλλά όχι σημαντικό για την πλοκή. Είναι αφορμή για να σε παραπέμψει να το ψάξεις παραπάνω ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ. 

Αλλά ολόκληρες σελίδες με περιεχόμενο από Wikipedia στο τέλος του κεφαλαίου για να μου πεις τι έγινε ανάμεσα στα κεφάλαια;
Ακόμα το θυμάμαι και θυμώνω!

Εσύ τι πιστεύεις γι’ αυτό; Πες μου στα σχόλια!

Μαρία