Η αποκάλυψη του πορφυρού κώδικα, ένα υπέροχο ιστορικό μυθιστόρημα, της Ευγενίας Χατζηθανάση – Ρέππα. Δες περισσότερα για το βιβλίο των Εκδόσεων Άθως εδώ.

Η πλοκή

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο της Εικονομαχίας. Πρωταγωνιστές είναι ο Ανδρόνικος, ένας νεαρό αρχοντόπουλο, και η παιδική του φίλη, μια απλή χωριατοπούλα, η Ειρήνη.

Ο Ανδρόνικος, παρά την επιθυμία του πατέρα του να γίνει στρατιωτικός όπως είναι και ο ίδιος, αγαπά πολύ την καλλιγραφία και φιλοτεχνεί έναν περίτεχνο κώδικα* με τα τέσσερα Ευαγγέλια, μαζί με τον μοναχό Γεράσιμο της Μονής Στουδίου.

(*Αν δεν ξέρεις τι σημαίνει “κώδικας” στην παλαιογραφία: “Ο κώδικας αποτελεί τύπο συλλογής χειρογράφων από πάπυρο, περγαμηνή ή χαρτί, στερεωμένων σε ένα σώμα με τη μορφή βιβλίου, που ήταν σε χρήση κυρίως πριν από την εφεύρεση της τυπογραφίας.” από τη Wikipedia)

Ο κώδικας αυτός είναι πορφυρός, είναι πολύτιμος και υπέροχος σαν κόσμημα και έχουν σκοπό να τον χαρίσουν στην αυτοκράτειρα Θεοδώρα.

Οι εικονομάχοι επιτίθενται, όμως, στη Μονή και ο μοναχός Γεράσιμος, πριν ξεψυχήσει, κρύβει τον κώδικα σε ασφαλές μέρος. Αφήνει στον Ανδρόνικο και στην Ειρήνη ένα μυστικό μήνυμα για να το αποκρυπτογραφήσουν και να βρουν πού είναι κρυμμένο το έργο τέχνης.

Στη διαδρομή τους να λύσουν το αίνιγμα, οι δύο νέοι έρχονται κοντά ανακαλύπτοντας τον εαυτό τους και την ίδια τη ζωή.

Η αποκάλυψη του πορφυρού κώδικα – Πώς μου φάνηκε

Την Ευγενία την έχω δει μία φορά από κοντά, όμως έχουμε κοινούς γνωστούς και ξέρω τη ζωή της εδώ και χρόνια και γνωρίζω πόσο βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος είναι!

Όταν διάβασα και το βιβλίο της, κατάλαβα ότι μόλις ανακάλυψα ένα διαμαντάκι.

Η ιστορία του Ανδρόνικου και της Ειρήνης φαίνεται απλή και κυλά αβίαστα, κρατώντας το ενδιαφέρον ζωντανό μέχρι το τέλος. Η αφήγηση είναι ακόμα πιο απλή, σαν παραμυθιού.

Τα νοήματα που βγαίνουν από αυτή είναι βαθιά και σημαντικά, αναδεικνύοντας πόσο καταστροφικό είναι το μίσος και ο διχασμός που φέρνουν οι διαμάχες ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ταυτόχρονα, φαίνεται πόση ιστορική έρευνα έχει γίνει πίσω από τη συγγραφή. Διαβάζεις περιγραφές της Κωνσταντινούπολης, της αρχιτεκτονικής των κτιρίων, της περιπλάνησης στους δρόμους της, της καθημερινής ζωής των κατοίκων, της καλλιγραφίας που ανθούσε τότε με την αντιγραφή σημαντικών κειμένων, και δηλώνουν πόσο καλά κατέχει το αντικείμενο η συγγραφέας. Αυτό είναι κάτι που εκτιμώ πάρα πολύ σε ιστορικά μυθιστορήματα.

Επίσης, το βιβλίο περιέχει εικόνες που έχει επιμεληθεί η Παρασκευή Χατζηθανάση – Αντωνάτου, η αδερφή της, και προσθέτουν μια πινελιά τέχνης που σε ταξιδεύει στην εποχή.

Είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο και θα το πρότεινα ακόμα και σε άτομα που γενικά δε διαβάζουν πολύ. Είναι ένα βιβλίο που το έχεις στη βιβλιοθήκη σου και μπορείς να το διαβάσεις ξανά χωρίς να το βαρεθείς.

Νιώθω ότι αυτό το βιβλίο είναι σαν ένα ποτήρι κόκκινο, γλυκό, ευωδιαστό κρασί. Φοβάσαι να το πιεις όλο με τη μία, μήπως τελειώσει γρήγορα και δεν προλάβεις να το απολαύσεις!

Έχεις διαβάσει το βιβλίο “Η αποκάλυψη του πορφυρού κώδικα”; Πες μου στα σχόλια!

Μαρία