Ποια χαρακτηριστικά μού αρέσουν σε ένα βιβλίο

Διαβάζω πολύ και αγαπώ τα βιβλία. Κάποια τα μίσησα, αλλά οι λόγοι εξηγούνται πάνω – κάτω σε αυτή την ανάρτηση! Πολλοί φίλοι που είναι κι εκείνοι βιβλιόφιλοι, με έχουν ρωτήσει με ποια κριτήρια κρίνω ποια βιβλία μου αρέσουν. Έτσι, αποφάσισα να μιλήσω για το ποια χαρακτηριστικά μού αρέσουν σε ένα βιβλίο.

Είδος

Το είδος του βιβλίου είναι το πρώτο κριτήριο που έχω. Παρ’ όλο που ξέρω ότι είναι πιθανό να βρω διαμάντια σε είδη βιβλίων που γενικά αποφεύγω, σπάνια παρεκκλίνω από το γούστο μου. Για παράδειγμα, μου αρέσουν τα αισθηματικά και ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά δε διαβάζω επιστημονική φαντασία ούτε φαντασία.

Πλοκή

Είναι ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά που ελέγχω, ταυτόχρονα με το είδος.

Σφιχτοδεμένη, ξεκάθαρη, με κορυφώσεις και στιγμές ηρεμίας αλλά και εκπλήξεις

Επειδή έχω κάνει αρκετές απόπειρες να γράψω δικές μου ιστορίες, έχω διαβάσει πολλές συμβουλές για συγγραφείς και εκεί συνειδητοποίησα ακόμα καλύτερα τι μου αρέσει και ως αναγνώστρια.

Η πλοκή ενός βιβλίου θέλω να είναι σφιχτοδεμένη και ξεκάθαρη. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία (χαρακτηριστικό παράδειγμα που θυμάμαι είναι το “Βαλς της ζωής“), τα οποία είχαν μια γραμμική πορεία, με πολλά πρόσωπα να περνούν και να φεύγουν και πάρα μα πάρα πολλά γεγονότα, τα οποία όμως δε συντελούσαν σε ένα τέλος. Αυτό δε μου αρέσει.

Θέλω να ακολουθεί μια πορεία με ηρεμία, εκπλήξεις και παροχή πληροφοριών, χωρίς να είναι γραμμική, αλλά να εστιάζει σε έναν χαρακτήρα – ήρωα και στον στόχο του.

Χωρίς περιττές σκηνές και φλυαρίες στους διαλόγους

Ω πόσο μισώ τα περιττά πράγματα! Στη ζωή (τα ξέρετε περί μινιμαλισμού και απλότητας για μένα) και στα βιβλία. Ιδανικά, θέλω κάθε σκηνή, κάθε περιγραφή και κάθε διάλογος να συντελούν στην πλοκή. Μπορεί να μη συμβαίνει κάτι συνταρακτικό σε κάθε σκηνή και κάθε κεφάλαιο, αλλά οπωσδήποτε κάθε σελίδα θέλω να μου δίνει κάτι χρήσιμο και όχι κάτι περιττό. Κάτι που θα με βοηθήσει να καταλάβω καλύτερα τους ήρωες και τη σχέση μεταξύ τους, που θα “χτίσει” την εξέλιξη των ηρώων ή που μπορεί και να με παραπλανήσει τελικά από την τελική λύση, αν αυτός είναι ο στόχος της -σε κάθε περίπτωση όμως να είναι μια χρήσιμη σκηνή.

Σε ένα site συμβουλών για συγγραφείς, είχα διαβάσει “Αν η σκηνή που έγραψες δεν είναι απολύτως απαραίτητη για να καταλάβει κανείς το βιβλίο, σβήσ’ την”. Συμφωνώ με αυτή την τοποθέτηση. Όταν διαβάζω για χαρακτήρες που αναλύονται και δε θα τους ξανασυναντήσω στις υπόλοιπες 200 σελίδες ή διαβάζω διαλόγους 3 σελίδων “he said – she said”και τελικά δε μου χρειάζονται πουθενά στο υπόλοιπο βιβλίο, θυμώνω.

Νιώθω ότι ο συγγραφέας με εκμεταλλεύεται! Σαν να μου λέει “Τώρα που έχω την προσοχή σου και τον χρόνο σου, θα σου πω και μερικά περιττά και άχρηστα κι εσύ νομίζεις ότι είναι σημαντικά, οπότε κάτσε και διάβασε!”

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, και λυπάμαι που θα πληγώσω κάποιους λάτρεις των κλασικών, είναι ο Ντοστογιέφσκι. Μπορεί να αφιερώσει 5 σελίδες περιγράφοντας με λεπτομέρεια, την εμφάνιση, ψυχογραφώντας τον τον χαρακτήρα και αφηγούμενος τη ζωή ενός άντρα (με διπλό επίθετο κατάληξης -οφ, -έι κλπ) που πίνει μια μπίρα ένα βράδυ σε ένα καταγώγι. Αυτές τις πληροφορίες είναι πολύ πιθανό να μην τις χρειαστείς πουθενά σε όλο το υπόλοιπο βιβλίο, πόσω μάλλον στη ζωή σου.

Γι’ αυτό το λόγο μπορώ εύκολα να παρατήσω ένα βιβλίο. Αν στις πρώτες 50 σελίδες δεν καταφέρει να με αιχμαλωτίσει ο συγγραφέας, αφήνω το βιβλίο. “So many books so little time” είπε ο Frank Zappa! Δεν έχω την πολυτέλεια να διαβάζω κάτι που δε με γοητεύει και δε με έχει κερδίσει, όταν εκεί έξω υπάρχουν τόσα υπέροχα αναγνώσματα που με περιμένουν!

So many books, so little time
So many books, so little time

Πλοκή με ξεκάθαρο τέλος

Στην πραγματική ζωή τα πράγματα δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Δεν παίρνουμε απαντήσεις σε όλα και δε μαθαίνουμε πάντα την αλήθεια.

Στα βιβλία, όμως, το χρειάζομαι αυτό. Θέλω ένα τέλος που να μου δίνει απαντήσεις, να λύνει τις απορίες και να ολοκληρώνει την ιστορία. Δεν το έχω βρει σε πολλά βιβλία, αλλά όπου το βρήκα, με γοήτευσε.

Στα ιστορικά μυθιστορήματα, εκτιμώ την έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας

Για παράδειγμα, σε βιβλία των Γιάννη και Μαρίνας Αλεξάνδρου, στο “Πετράδι της Ιωνίας” πχ, έχω συναντήσει σελίδες στις οποίες υπάρχει copy-paste ιστορικό περιεχόμενο από τη Wikipedia, σχετικό με την πλοκή. Και το γράφει ξεκάθαρα: “Πληροφορίες από την ιστοσελίδα Wikipedia”.

Έγινα έξαλλη όταν το είδα. Μα, τις ατόφιες ιστορικές πληροφορίες τις βρίσκω και μόνη μου στο ίντερνετ! Από τον συγγραφέα ενός ιστορικού βιβλίου περιμένω την έρευνα και την ενσωμάτωση των πληροφοριών στην πλοκή. Το να δώσει ένα μικρό συμπληρωματικό σημείωμα, 1-2 παραγράφων, το καταλαβαίνω. Δε δέχομαι όμως 2-3 σελίδες με περιεχόμενο καθαρότατη αντιγραφή από το ίντερνετ!

Νόημα

Τα βιβλία που αγάπησα είναι στην πλειοψηφία τους βιβλία που μου έδωσαν ένα νόημα. Που μου έμαθαν κάτι για τη ζωή και με έκαναν να σκεφτώ βαθύτερα και πιο διαφορετικά. Ένα βιβλίο με ανύπαρκτο νόημα, είναι τελικά άχρηστο στα μάτια μου.

Χαρακτήρες

Αληθοφανείς

Ένας αληθοφανής χαρακτήρας είναι ένας πολύπλευρος άνθρωπος, με ελαττώματα και προτερήματα. Δεν είναι μόνο κακός ή μόνο καλός! Επίσης, δεν είναι τέλειος, κάνει και κακές επιλογές.

Δε με πειράζει να είναι απρόβλεπτος ένας χαρακτήρας, εφόσον όμως η ανατροπή έχει κάποιο νόημα. Έχω διαβάσει βιβλία, όπως το “Ένα καράβι από τη Χιο”, στα οποία ο ήρωας έχει ένα στάνταρ προφίλ σε όλο το βιβλίο και ξαφνικά στις τελευταίες 30 σελίδες μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο. Μπορεί αυτό να αποτελεί έκπληξη, αλλά αδικαιολόγητη έκπληξη, που τελικά με ξενίζει.

Χαρακτήρες – πρότυπα

Ένας πρωταγωνιστής, για μένα, αξίζει να “πάρει” τον πρωταγωνιστικό ρόλο επειδή έχει κάτι ξεχωριστό. Είναι με κάποιον τρόπο πρότυπο και έχει κάτι αν μου δείξει. Να μου μάθει κάτι που δεν ήξερα ή δεν είχα δει.

Χαρακτήρες που είναι ανόητοι, με απωθούν. Παράδειγμα είναι η Κλαίλια από το “Έρωτας σαν βροχή” της Λένας Μαντά και ο Κουεντίν από τις “Χάρτινες πόλεις” του John Green. Αυτοί οι δύο χαρακτήρες είναι παραδείγματα των ατόμων που, για μένα, δεν αξίζουν την πρωταγωνιστική θέση. Είναι έρμαια των καταστάσεων και δούλοι στις επιθυμίες άλλων.

Αντιθέτως, άτομα όπως ο πρωταγωνιστής του βιβλίου “Τα κλειδιά της βασιλείας“, ακόμα και η Σκάρλετ από το “Όσα παίρνει ο άνεμος“, κάνουν λάθη, αλλά έχουν κάτι ξεχωριστό ως πρωταγωνιστές.

Ποικιλία χαρακτήρων

Βαθμολογώ θετικά το να υπάρχει μια ποικιλία χαρακτήρων. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται σε κάποιους, η Λένα Μαντά το κάνει αυτό σε πολλά βιβλία της. Υπάρχουν χαρακτήρες που, μπορεί να μην ήταν πρωταγωνιστικοί, τους θυμάμαι όμως, επειδή είχαν ιδιαίτερο χιούμορ ή κάποια παραξενιά.

Τόσο παράξενη είσαι;

Γελάω κι εγώ λίγο με τον εαυτό μου καθώς γράφω αυτή την ανάρτηση. Έχω γελάσει μαζί με τη φίλη μου την Αθανασία, τη βιβλιονεράιδα, με την οποία συζητάμε τα βιβλία που διαβάζουμε κι εγώ έχω κι από ένα παράπονο για το καθένα. Γελάμε με το πόσο “παράξενη” είμαι!

Αλλά, ξέρεις, αυτό είναι το υπέροχο! Όσο περίεργη κι επιλεκτική κι αν φαίνομαι, υπάρχουν εκεί έξω πολλά μα πάρα πολλά βιβλία που με έχουν ικανοποιήσει. Κι από αυτά που δεν ικανοποιήθηκα, έμαθα πολλά και είδα κάτι που δεν είχα δει.

Αλλά, τελικά, η ευχαρίστηση που έχω πάρει στο τέλος της ανάγνωσης βιβλίων που πληρούν αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι ασύγκριτη!

Εσύ ποια χαρακτηριστικά βιβλίων προτιμάς;

Μαρία

Η ανάρτηση περιέχει affiliate links. Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε τους Όρους Χρήσης.

12 Comments

  1. Αννα 10/08/2019 at 08:44

    Λατρεύω και εγώ τα βιβλία και το καλοκαίρι νομίζω είναι η εποχή που με εμπνέει περισσότερο στο διάβασμα… Η επιλογή του κατάλληλου βιβλίου είναι σίγουρα πολύ δύσκολη αλλά πολλές φορές συμβαδίζει και με το mood της στιγμής! Παρακολουθώ τις επιλογές σου και σε πολλές μπορώ να πω ότι συμβαδίζουμε…

    Reply
    1. Μαρία 10/08/2019 at 10:35

      Σε ευχαριστώ πολύ Άννα! Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες για το τι θα αρέσει, όντως! Καλές αναγνώσεις τώρα τον Αύγουστο!

      Reply
    2. Βέτα 12/08/2019 at 08:32

      Μαρία μου, συμφωνώ με όλα και κυρίως στο “τόσο λίγος χρόνος, τόσα πολλά βιβλία να διαβαστούν”!!!

      Reply
      1. Μαρία 13/08/2019 at 14:56

        Σε ευχαριστώ αδερφούλα! 🙂

        Reply
  2. Drastiria.blogspot.com mgnomi.blogspot.com 10/08/2019 at 21:39

    Έχω παρατήσει το διάβασμα από τότε που γέννησα. Έχω διαβάσει 2-3 βιβλία από τότε. Πολύ με ικανοποίησε η ανάρτηση αυτή!Ελπίζω σύντομα να μπορέσω να ξεκινήσω κι εγώ ξανά. Λατρεύω τα ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά και τα καθαρά ιστορικά βιβλία.

    Reply
    1. Μαρία 10/08/2019 at 21:47

      Σου το εύχομαι, Δραστήρια! Να επιστρέψεις σύντομα στην ανάγνωση και στα βιβλία που αγαπάς!

      Reply
  3. Δήμητρα 12/08/2019 at 17:55

    Σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο το μέλι το θαλασσινό της Μαίρης κοντζογλου. Σχετικά με την ανάρτηση σας με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνη. Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού με καλά βιβλία.

    Reply
    1. Μαρία 13/08/2019 at 14:56

      Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόταση, Δήμητρα! Θα το αναζητήσω!

      Reply
      1. Κωνσταντίνα 14/08/2019 at 00:30

        Λοιπόν, Μαρία, μας αρέσουν τα ίδια είδη βιβλίων. Κατά σύμπτωση μέσα στο τελευταίο 10ήμερο διάβασα τον Μπρούτζινο Καβαλάρη και το επόμενο της ιστορίας και μου άρεσαν πολύ! Είδα ότι είναι το αγαπημένο σου! Νομίζω ότι, αν είχαμε περισσότερο χρόνο, πάλι δε θα ήταν αρκετός για να διαβάσουμε όλα τα βιβλία που θέλουμε!

        Reply
        1. Μαρία 14/08/2019 at 09:18

          Ο Μπρούντζινος Καβαλάρης είναι πραγματικά από τα αγαπημένα μου! Χαίρομαι τόσο που σου άρεσε κι εσένα, Κωνσταντίνα! Ααχ όλη μας η ζωή πάλι δε μας φτάνει για να διαβάσουμε όλα τα ωραία βιβλία!

          Reply
  4. Τριανταφυλλένια 05/09/2019 at 16:08

    Συμφωνώ σε όλα, μα πιο πολύ με τους χαρακτήρες πρότυπα και το νόημα!!!

    Reply

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.